ἠγγελόμην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛːŋ.ɡe.ló.mɛːn/ → /iɲ.ɟeˈlo.min/ → /iɲ.ɟeˈlo.min/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːŋ.ɡe.ló.mɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ŋ.ɡeˈlo.me̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iɲ.ɟeˈlo.min/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iɲ.ɟeˈlo.min/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iɲ.ɟeˈlo.min/

Verb

ἠγγελόμην • (ēngelómēn)

1. first-person singular aorist middle indicative of ἀγγέλλω (angéllō)