ἠγγερευόμην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛːŋ.ɡe.reu̯.ó.mɛːn/ → /iɲ.ɟe.reˈβo.min/ → /iɲ.ɟe.reˈvo.min/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛːŋ.ɡe.reu̯.ó.mɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝ŋ.ɡe.reˈwo.me̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iɲ.ɟe.reˈβo.min/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iɲ.ɟe.reˈvo.min/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iɲ.ɟe.reˈvo.min/

Verb

ἠγγερευόμην • (ēngereuómēn)

1. first-person singular imperfect mediopassive indicative of ἀγγαρεύω (angareúō)