ἀγγαρεύω

See also: αγγαρεύω

Ancient Greek

Etymology

From ἄγγαρος (ángaros, “mounted courier”) +‎ -εύω (-eúō, verb-forming suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.βo/ → /aŋ.ɡaˈre.vo/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.wo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.βo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.vo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.vo/

Verb

ἀγγαρεύω • (angareúō) (Koine)

1. (transitive) to dispatch as a courier
2. (transitive) to consign one to some task, requisition, press into service
   • The Gospel of Mark 15:21:

     Καὶ ἀγγαρεύουσι παράγοντά τινα Σίμωνα Κυρηναῖον […] ἵνα ἄρῃ τὸν σταυρὸν αὐτοῦ.

     Kaì angareúousi parágontá tina Símōna Kurēnaîon […] hína árēi tòn stauròn autoû.

     And they consigned some passerby, Simon the Cyrenian […] to carry his cross.

Inflection

   Present: ἀγγαρεύω, ἀγγαρεύομαι (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγγαρεύω	ἀγγαρεύεις	ἀγγαρεύει	ἀγγαρεύετον	ἀγγαρεύετον	ἀγγαρεύομεν	ἀγγαρεύετε	ἀγγαρεύουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγγαρεύω	ἀγγαρεύῃς	ἀγγαρεύῃ	ἀγγαρεύητον	ἀγγαρεύητον	ἀγγαρεύωμεν	ἀγγαρεύητε	ἀγγαρεύωσῐ(ν)
	optative	ἀγγαρεύοιμῐ	ἀγγαρεύοις	ἀγγαρεύοι	ἀγγαρεύοιτον	ἀγγαρευοίτην	ἀγγαρεύοιμεν	ἀγγαρεύοιτε	ἀγγαρεύοιεν
	imperative		ἀγγάρευε	ἀγγαρευέτω	ἀγγαρεύετον	ἀγγαρευέτων		ἀγγαρεύετε	ἀγγαρευόντων
middle/ passive	indicative	ἀγγαρεύομαι	ἀγγαρεύῃ, ἀγγαρεύει	ἀγγαρεύεται	ἀγγαρεύεσθον	ἀγγαρεύεσθον	ἀγγαρευόμεθᾰ	ἀγγαρεύεσθε	ἀγγαρεύονται
	subjunctive	ἀγγαρεύωμαι	ἀγγαρεύῃ	ἀγγαρεύηται	ἀγγαρεύησθον	ἀγγαρεύησθον	ἀγγαρευώμεθᾰ	ἀγγαρεύησθε	ἀγγαρεύωνται
	optative	ἀγγαρευοίμην	ἀγγαρεύοιο	ἀγγαρεύοιτο	ἀγγαρεύοισθον	ἀγγαρευοίσθην	ἀγγαρευοίμεθᾰ	ἀγγαρεύοισθε	ἀγγαρεύοιντο
	imperative		ἀγγαρεύου	ἀγγαρευέσθω	ἀγγαρεύεσθον	ἀγγαρευέσθων		ἀγγαρεύεσθε	ἀγγαρευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγγαρεύειν				ἀγγαρεύεσθαι
participle	m	ἀγγαρεύων				ἀγγαρευόμενος
	f	ἀγγαρεύουσᾰ				ἀγγαρευομένη
	n	ἀγγαρεῦον				ἀγγαρευόμενον

   Imperfect: ἠγγέρευον, ἠγγερευόμην (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠγγέρευον	ἠγγέρευες	ἠγγέρευε(ν)	ἠγγερεύετον	ἠγγερευέτην	ἠγγερεύομεν	ἠγγερεύετε	ἠγγέρευον
middle/ passive	indicative	ἠγγερευόμην	ἠγγερεύου	ἠγγερεύετο	ἠγγερεύεσθον	ἠγγερευέσθην	ἠγγερευόμεθᾰ	ἠγγερεύεσθε	ἠγγερεύοντο

   Future: ἀγγαρεύσω, ἀγγαρεύσομαι (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγγαρεύσω	ἀγγαρεύσεις	ἀγγαρεύσει	ἀγγαρεύσετον	ἀγγαρεύσετον	ἀγγαρεύσομεν	ἀγγαρεύσετε	ἀγγαρεύσουσῐ(ν)
	optative	ἀγγαρεύσοιμῐ	ἀγγαρεύσοις	ἀγγαρεύσοι	ἀγγαρεύσοιτον	ἀγγαρευσοίτην	ἀγγαρεύσοιμεν	ἀγγαρεύσοιτε	ἀγγαρεύσοιεν
middle	indicative	ἀγγαρεύσομαι	ἀγγαρεύσῃ, ἀγγαρεύσει	ἀγγαρεύσεται	ἀγγαρεύσεσθον	ἀγγαρεύσεσθον	ἀγγαρευσόμεθᾰ	ἀγγαρεύσεσθε	ἀγγαρεύσονται
	optative	ἀγγαρευσοίμην	ἀγγαρεύσοιο	ἀγγαρεύσοιτο	ἀγγαρεύσοισθον	ἀγγαρευσοίσθην	ἀγγαρευσοίμεθᾰ	ἀγγαρεύσοισθε	ἀγγαρεύσοιντο
		active			middle
infinitive		ἀγγαρεύσειν			ἀγγαρεύσεσθαι
participle	m	ἀγγαρεύσων			ἀγγαρευσόμενος
	f	ἀγγαρεύσουσᾰ			ἀγγαρευσομένη
	n	ἀγγαρεῦσον			ἀγγαρευσόμενον

   Aorist: ἠγγάρευσᾰ, ἠγγαρευσᾰ́μην (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἠγγάρευσᾰ	ἠγγάρευσᾰς	ἠγγάρευσε(ν)	ἠγγαρεύσᾰτον	ἠγγαρευσᾰ́την	ἠγγαρεύσᾰμεν	ἠγγαρεύσᾰτε	ἠγγάρευσᾰν
	subjunctive	ἀγγαρεύσω	ἀγγαρεύσῃς	ἀγγαρεύσῃ	ἀγγαρεύσητον	ἀγγαρεύσητον	ἀγγαρεύσωμεν	ἀγγαρεύσητε	ἀγγαρεύσωσῐ(ν)
	optative	ἀγγαρεύσαιμῐ	ἀγγαρεύσειᾰς, ἀγγαρεύσαις	ἀγγαρεύσειε(ν), ἀγγαρεύσαι	ἀγγαρεύσαιτον	ἀγγαρευσαίτην	ἀγγαρεύσαιμεν	ἀγγαρεύσαιτε	ἀγγαρεύσειᾰν, ἀγγαρεύσαιεν
	imperative		ἀγγάρευσον	ἀγγαρευσᾰ́τω	ἀγγαρεύσᾰτον	ἀγγαρευσᾰ́των		ἀγγαρεύσᾰτε	ἀγγαρευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἠγγαρευσᾰ́μην	ἠγγαρεύσω	ἠγγαρεύσᾰτο	ἠγγαρεύσᾰσθον	ἠγγαρευσᾰ́σθην	ἠγγαρευσᾰ́μεθᾰ	ἠγγαρεύσᾰσθε	ἠγγαρεύσᾰντο
	subjunctive	ἀγγαρεύσωμαι	ἀγγαρεύσῃ	ἀγγαρεύσηται	ἀγγαρεύσησθον	ἀγγαρεύσησθον	ἀγγαρευσώμεθᾰ	ἀγγαρεύσησθε	ἀγγαρεύσωνται
	optative	ἀγγαρευσαίμην	ἀγγαρεύσαιο	ἀγγαρεύσαιτο	ἀγγαρεύσαισθον	ἀγγαρευσαίσθην	ἀγγαρευσαίμεθᾰ	ἀγγαρεύσαισθε	ἀγγαρεύσαιντο
	imperative		ἀγγάρευσαι	ἀγγαρευσᾰ́σθω	ἀγγαρεύσᾰσθον	ἀγγαρευσᾰ́σθων		ἀγγαρεύσᾰσθε	ἀγγαρευσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἀγγαρεῦσαι			ἀγγαρεύσᾰσθαι
participle	m	ἀγγαρεύσᾱς			ἀγγαρευσᾰ́μενος
	f	ἀγγαρεύσᾱσᾰ			ἀγγαρευσᾰμένη
	n	ἀγγαρεῦσᾰν			ἀγγαρευσᾰ́μενον

Descendants

• Byzantine Greek:
  • Greek: αγγαρεύω (angarévo)

References

• “ἀγγαρεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀγγαρεύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἀγγαρεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
• ἀγγαρεύω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• G29 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible