ἠπειρῶται

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɛː.peː.rɔ̂ː.tai̯/ → /i.piˈro.tɛ/ → /i.piˈro.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɛː.peː.rɔ̂ː.tai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /e̝.piˈro.tɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.piˈro.tɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.piˈro.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.piˈro.te/

Noun

ἠπειρῶται • (ēpeirôtai)

1. nominative/vocative plural of ἠπειρώτης (ēpeirṓtēs)