ἡδονόπληκτος

Ancient Greek

Alternative forms

ᾱ̔δονόπλᾱκτος (hādonóplāktos) — Doric
ἡδονοπλήξ (hēdonoplḗx)

Etymology

From ἡδονή (hēdonḗ, “pleasure”) +‎ πλήσσω (plḗssō, “to strike”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.do.nó.plɛːk.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝.doˈno.ple̝k.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /i.ðoˈno.plik.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.ðoˈno.plik.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.ðoˈno.plik.tos/

Adjective

ἡδονόπληκτος • (hēdonóplēktos) m or f (neuter ἡδονόπληκτον); second declension

Drunk in enjoyment, stricken with pleasure.

Inflection

Second declension of ἡδονόπληκτος; ἡδονόπληκτον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	ἡδονόπληκτος hēdonóplēktos	ἡδονόπληκτον hēdonóplēkton	ἡδονοπλήκτω hēdonoplḗktō	ἡδονοπλήκτω hēdonoplḗktō	ἡδονόπληκτοι hēdonóplēktoi	ἡδονόπληκτᾰ hēdonóplēkta
Genitive	ἡδονοπλήκτου hēdonoplḗktou	ἡδονοπλήκτου hēdonoplḗktou	ἡδονοπλήκτοιν hēdonoplḗktoin	ἡδονοπλήκτοιν hēdonoplḗktoin	ἡδονοπλήκτων hēdonoplḗktōn	ἡδονοπλήκτων hēdonoplḗktōn
Dative	ἡδονοπλήκτῳ hēdonoplḗktōi	ἡδονοπλήκτῳ hēdonoplḗktōi	ἡδονοπλήκτοιν hēdonoplḗktoin	ἡδονοπλήκτοιν hēdonoplḗktoin	ἡδονοπλήκτοις hēdonoplḗktois	ἡδονοπλήκτοις hēdonoplḗktois
Accusative	ἡδονόπληκτον hēdonóplēkton	ἡδονόπληκτον hēdonóplēkton	ἡδονοπλήκτω hēdonoplḗktō	ἡδονοπλήκτω hēdonoplḗktō	ἡδονοπλήκτους hēdonoplḗktous	ἡδονόπληκτᾰ hēdonóplēkta
Vocative	ἡδονόπληκτε hēdonóplēkte	ἡδονόπληκτον hēdonóplēkton	ἡδονοπλήκτω hēdonoplḗktō	ἡδονοπλήκτω hēdonoplḗktō	ἡδονόπληκτοι hēdonóplēktoi	ἡδονόπληκτᾰ hēdonóplēkta
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	ἡδονοπλήκτως hēdonoplḗktōs		ἡδονοπληκτότερος hēdonoplēktóteros		ἡδονοπληκτότᾰτος hēdonoplēktótatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

“ἡδονόπληκτος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press