ἡμένω

See also: ἡμένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.mé.nɔː/ → /iˈme.no/ → /iˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.mé.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝ˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈme.no/

Participle

ἡμένω • (hēménō)

1. nominative/accusative/vocative dual masculine/neuter of ἥμενος (hḗmenos)