ἡμένῳ

See also: ἡμένω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛː.mé.nɔːi̯/ → /iˈme.no/ → /iˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛː.mé.nɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝ˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /iˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /iˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /iˈme.no/

Participle

ἡμένῳ • (hēménōi)

1. dative singular masculine/neuter of ἥμενος (hḗmenos)