ἥκων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛ̌ː.kɔːn/ → /ˈi.kon/ → /ˈi.kon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛ̌ː.kɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈ(h)e̝.kon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈi.kon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈi.kon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈi.kon/

Participle

ἥκων • (hḗkōn) m (feminine ἥκουσᾰ, neuter ἧκον); first/third declension

1. present active participle of ἥκω (hḗkō)

Declension

First and third declension of ἥκων; ἥκουσᾰ; ἧκον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἥκων hḗkōn	ἥκουσᾰ hḗkousa	ἧκον hêkon		ἥκοντε hḗkonte	ἡκούσᾱ hēkoúsā	ἥκοντε hḗkonte		ἥκοντες hḗkontes	ἥκουσαι hḗkousai	ἥκοντᾰ hḗkonta
Genitive		ἥκοντος hḗkontos	ἡκούσης hēkoúsēs	ἥκοντος hḗkontos		ἡκόντοιν hēkóntoin	ἡκούσαιν hēkoúsain	ἡκόντοιν hēkóntoin		ἡκόντων hēkóntōn	ἡκουσῶν hēkousôn	ἡκόντων hēkóntōn
Dative		ἥκοντῐ hḗkonti	ἡκούσῃ hēkoúsēi	ἥκοντῐ hḗkonti		ἡκόντοιν hēkóntoin	ἡκούσαιν hēkoúsain	ἡκόντοιν hēkóntoin		ἥκουσῐ / ἥκουσῐν hḗkousi(n)	ἡκούσαις hēkoúsais	ἥκουσῐ / ἥκουσῐν hḗkousi(n)
Accusative		ἥκοντᾰ hḗkonta	ἥκουσᾰν hḗkousan	ἧκον hêkon		ἥκοντε hḗkonte	ἡκούσᾱ hēkoúsā	ἥκοντε hḗkonte		ἥκοντᾰς hḗkontas	ἡκούσᾱς hēkoúsās	ἥκοντᾰ hḗkonta
Vocative		ἥκων hḗkōn	ἥκουσᾰ hḗkousa	ἧκον hêkon		ἥκοντε hḗkonte	ἡκούσᾱ hēkoúsā	ἥκοντε hḗkonte		ἥκοντες hḗkontes	ἥκουσαι hḗkousai	ἥκοντᾰ hḗkonta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἡκόντως hēkóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.