ἱεροβοτάνη

Ancient Greek

Etymology

From ἱερός (hierós, “sacred, holy”) +‎ βοτάνη (botánē, “grass, herb, fodder”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hi.e.ro.bo.tá.nɛː/ → /i.e.ro.βoˈta.ni/ → /i.e.ro.voˈta.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.e.ro.bo.tá.nɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)i.e.ro.boˈta.ne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.e.ro.βoˈta.ni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.e.ro.voˈta.ni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.e.ro.voˈta.ni/

Noun

ἱεροβοτᾰ́νη • (hierobotánē) f (genitive ἱεροβοτᾰ́νης); first declension

1. vervain (Verbena officinalis)

   Synonym: περιστέριον (peristérion)

Inflection

First declension of ἡ ἱεροβοτᾰ́νη; τῆς ἱεροβοτᾰ́νης (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ἱεροβοτᾰ́νη hē hierobotánē	τὼ ἱεροβοτᾰ́νᾱ tṑ hierobotánā	αἱ ἱεροβοτᾰ́ναι hai hierobotánai
Genitive	τῆς ἱεροβοτᾰ́νης tês hierobotánēs	τοῖν ἱεροβοτᾰ́ναιν toîn hierobotánain	τῶν ἱεροβοτᾰνῶν tôn hierobotanôn
Dative	τῇ ἱεροβοτᾰ́νῃ têi hierobotánēi	τοῖν ἱεροβοτᾰ́ναιν toîn hierobotánain	ταῖς ἱεροβοτᾰ́ναις taîs hierobotánais
Accusative	τὴν ἱεροβοτᾰ́νην tḕn hierobotánēn	τὼ ἱεροβοτᾰ́νᾱ tṑ hierobotánā	τᾱ̀ς ἱεροβοτᾰ́νᾱς tā̀s hierobotánās
Vocative	ἱεροβοτᾰ́νη hierobotánē	ἱεροβοτᾰ́νᾱ hierobotánā	ἱεροβοτᾰ́ναι hierobotánai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ἱεροβοτάνη”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἱεροβοτάνη in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette