ἱερόμυρτος

Ancient Greek

Etymology

From ἱερός (hierós, “sacred, holy”) +‎ μῠ́ρτος (múrtos, “myrtle”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hi.e.ró.myr.tos/ → /i.eˈro.myr.tos/ → /i.eˈro.mir.tos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hi.e.ró.myr.tos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)i.eˈro.myr.tos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.eˈro.myr.tos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.eˈro.myr.tos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.eˈro.mir.tos/

Noun

ἱερόμῠρτος • (hierómurtos) f (genitive ἱερομῠ́ρτου); second declension

1. butcher's broom (Ruscus aculeatus)

   Synonyms: κεντρομῠρσῐ́νη (kentromursínē), μυάκανθος (muákanthos), ὀξῠμῠρσῐ́νη (oxumursínē), χᾰμαιμῠρσῐ́νη (khamaimursínē)

Inflection

Second declension of ἡ ἱερόμῠρτος; τῆς ἱερομῠ́ρτου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ἱερόμῠρτος hē hierómurtos	τὼ ἱερομῠ́ρτω tṑ hieromúrtō	αἱ ἱερόμῠρτοι hai hierómurtoi
Genitive	τῆς ἱερομῠ́ρτου tês hieromúrtou	τοῖν ἱερομῠ́ρτοιν toîn hieromúrtoin	τῶν ἱερομῠ́ρτων tôn hieromúrtōn
Dative	τῇ ἱερομῠ́ρτῳ têi hieromúrtōi	τοῖν ἱερομῠ́ρτοιν toîn hieromúrtoin	ταῖς ἱερομῠ́ρτοις taîs hieromúrtois
Accusative	τὴν ἱερόμῠρτον tḕn hierómurton	τὼ ἱερομῠ́ρτω tṑ hieromúrtō	τᾱ̀ς ἱερομῠ́ρτους tā̀s hieromúrtous
Vocative	ἱερόμῠρτε hierómurte	ἱερομῠ́ρτω hieromúrtō	ἱερόμῠρτοι hierómurtoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “ἱερόμυρτος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• ἱερόμυρτος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette