ὀμόργνυμι

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *h₃merǵ- (“to wipe”). Cognate with Sanskrit मृज् (mṛj, “to wipe”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.mór.ɡnyː.mi/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈmor.ɡny.mi/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈmor.ɣny.mi/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈmor.ɣny.mi/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈmor.ɣni.mi/

Verb

ὀμόργνῡμῐ • (omórgnūmi)

to wipe

Inflection

Present: ὀμόργνῡμῐ, ὀμόργνῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀμόργνῡμῐ	ὀμόργνῡς	ὀμόργνῡσῐ(ν)	ὀμόργνῠτον	ὀμόργνῠτον	ὀμόργνῠμεν	ὀμόργνῠτε	ὀμοργνῠ́ᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὀμοργνῠ́ω	ὀμοργνῠ́ῃς	ὀμοργνῠ́ῃ	ὀμοργνῠ́ητον	ὀμοργνῠ́ητον	ὀμοργνῠ́ωμεν	ὀμοργνῠ́ητε	ὀμοργνῠ́ωσῐ(ν)
	optative	ὀμοργνῠ́οιμῐ	ὀμοργνῠ́οις	ὀμοργνῠ́οι	ὀμοργνῠ́οιτον	ὀμοργνῠοίτην	ὀμοργνῠ́οιμεν	ὀμοργνῠ́οιτε	ὀμοργνῠ́οιεν
	imperative		ὀμόργνῡ	ὀμοργνῠ́τω	ὀμόργνῠτον	ὀμοργνῠ́των		ὀμόργνῠτε	ὀμοργνῠ́ντων
middle/ passive	indicative	ὀμόργνῠμαι	ὀμόργνῠσαι	ὀμόργνῠται	ὀμόργνῠσθον	ὀμόργνῠσθον	ὀμοργνῠ́μεθα	ὀμόργνῠσθε	ὀμόργνῠνται
	subjunctive	ὀμοργνῠ́ωμαι	ὀμοργνῠ́ῃ	ὀμοργνῠ́ηται	ὀμοργνῠ́ησθον	ὀμοργνῠ́ησθον	ὀμοργνῠώμεθᾰ	ὀμοργνῠ́ησθε	ὀμοργνῠ́ωνται
	optative	ὀμοργνῠοίμην	ὀμοργνῠ́οιο	ὀμοργνῠ́οιτο	ὀμοργνῠ́οισθον	ὀμοργνῠοίσθην	ὀμοργνῠοίμεθᾰ	ὀμοργνῠ́οισθε	ὀμοργνῠ́οιντο
	imperative		ὀμόργνῠσο	ὀμοργνῠ́σθω	ὀμόργνῠσθον	ὀμοργνῠ́σθων		ὀμόργνῠσθε	ὀμοργνῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀμοργνῠ́ναι				ὀμόργνῠσθαι
participle	m	ὀμοργνῡ́ς				ὀμοργνῠ́μενος
	f	ὀμοργνῦσᾰ				ὀμοργνῠμένη
	n	ὀμοργνῠ́ν				ὀμοργνῠ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ὠμόργνῡν, ὠμοργνῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠμόργνῡν	ὠμόργνῡς	ὠμόργνῡ	ὠμόργνῠτον	ὠμοργνῠ́την	ὠμόργνῠμεν	ὠμόργνῠτε	ὠμόργνῠσᾰν
middle/ passive	indicative	ὠμοργνῠ́μην	ὠμόργνῠσο	ὠμόργνῠτο	ὠμόργνῠσθον	ὠμοργνῠ́σθην	ὠμοργνῠ́μεθᾰ	ὠμόργνῠσθε	ὠμόργνῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ὀμόρξω, ὀμόρξομαι, ὀμορχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀμόρξω	ὀμόρξεις	ὀμόρξει	ὀμόρξετον	ὀμόρξετον	ὀμόρξομεν	ὀμόρξετε	ὀμόρξουσῐ(ν)
active	optative	ὀμόρξοιμῐ	ὀμόρξοις	ὀμόρξοι	ὀμόρξοιτον	ὀμορξοίτην	ὀμόρξοιμεν	ὀμόρξοιτε	ὀμόρξοιεν
middle	indicative	ὀμόρξομαι	ὀμόρξῃ, ὀμόρξει	ὀμόρξεται	ὀμόρξεσθον	ὀμόρξεσθον	ὀμορξόμεθᾰ	ὀμόρξεσθε	ὀμόρξονται
middle	optative	ὀμορξοίμην	ὀμόρξοιο	ὀμόρξοιτο	ὀμόρξοισθον	ὀμορξοίσθην	ὀμορξοίμεθᾰ	ὀμόρξοισθε	ὀμόρξοιντο
passive	indicative	ὀμορχθήσομαι	ὀμορχθήσῃ	ὀμορχθήσεται	ὀμορχθήσεσθον	ὀμορχθήσεσθον	ὀμορχθησόμεθᾰ	ὀμορχθήσεσθε	ὀμορχθήσονται
passive	optative	ὀμορχθησοίμην	ὀμορχθήσοιο	ὀμορχθήσοιτο	ὀμορχθήσοισθον	ὀμορχθησοίσθην	ὀμορχθησοίμεθᾰ	ὀμορχθήσοισθε	ὀμορχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὀμόρξειν			ὀμόρξεσθαι		ὀμορχθήσεσθαι
participle	m	ὀμόρξων			ὀμορξόμενος		ὀμορχθησόμενος
	f	ὀμόρξουσᾰ			ὀμορξομένη		ὀμορχθησομένη
	n	ὀμόρξον			ὀμορξόμενον		ὀμορχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὤμορξᾰ, ὠμορξᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤμορξᾰ	ὤμορξᾰς	ὤμορξε(ν)	ὠμόρξᾰτον	ὠμορξᾰ́την	ὠμόρξᾰμεν	ὠμόρξᾰτε	ὤμορξᾰν
	subjunctive	ὀμόρξω	ὀμόρξῃς	ὀμόρξῃ	ὀμόρξητον	ὀμόρξητον	ὀμόρξωμεν	ὀμόρξητε	ὀμόρξωσῐ(ν)
	optative	ὀμόρξαιμῐ	ὀμόρξειᾰς, ὀμόρξαις	ὀμόρξειε(ν), ὀμόρξαι	ὀμόρξαιτον	ὀμορξαίτην	ὀμόρξαιμεν	ὀμόρξαιτε	ὀμόρξειᾰν, ὀμόρξαιεν
	imperative		ὄμορξον	ὀμορξᾰ́τω	ὀμόρξᾰτον	ὀμορξᾰ́των		ὀμόρξᾰτε	ὀμορξᾰ́ντων
middle	indicative	ὠμορξᾰ́μην	ὠμόρξω	ὠμόρξᾰτο	ὠμόρξᾰσθον	ὠμορξᾰ́σθην	ὠμορξᾰ́μεθᾰ	ὠμόρξᾰσθε	ὠμόρξᾰντο
	subjunctive	ὀμόρξωμαι	ὀμόρξῃ	ὀμόρξηται	ὀμόρξησθον	ὀμόρξησθον	ὀμορξώμεθᾰ	ὀμόρξησθε	ὀμόρξωνται
	optative	ὀμορξαίμην	ὀμόρξαιο	ὀμόρξαιτο	ὀμόρξαισθον	ὀμορξαίσθην	ὀμορξαίμεθᾰ	ὀμόρξαισθε	ὀμόρξαιντο
	imperative		ὄμορξαι	ὀμορξᾰ́σθω	ὀμόρξᾰσθον	ὀμορξᾰ́σθων		ὀμόρξᾰσθε	ὀμορξᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ὀμόρξαι			ὀμόρξᾰσθαι
participle	m	ὀμόρξᾱς			ὀμορξᾰ́μενος
	f	ὀμόρξᾱσᾰ			ὀμορξᾰμένη
	n	ὀμόρξᾰν			ὀμορξᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ὠμόρχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ὠμόρχθην	ὠμόρχθης	ὠμόρχθη	ὠμόρχθητον	ὠμορχθήτην	ὠμόρχθημεν	ὠμόρχθητε	ὠμόρχθησᾰν
	subjunctive	ὀμορχθῶ	ὀμορχθῇς	ὀμορχθῇ	ὀμορχθῆτον	ὀμορχθῆτον	ὀμορχθῶμεν	ὀμορχθῆτε	ὀμορχθῶσῐ(ν)
	optative	ὀμορχθείην	ὀμορχθείης	ὀμορχθείη	ὀμορχθεῖτον, ὀμορχθείητον	ὀμορχθείτην, ὀμορχθειήτην	ὀμορχθεῖμεν, ὀμορχθείημεν	ὀμορχθεῖτε, ὀμορχθείητε	ὀμορχθεῖεν, ὀμορχθείησᾰν
	imperative		ὀμόρχθητῐ	ὀμορχθήτω	ὀμόρχθητον	ὀμορχθήτων		ὀμόρχθητε	ὀμορχθέντων
							passive
infinitive							ὀμορχθῆναι
participle	m						ὀμορχθείς
	f						ὀμορχθεῖσᾰ
	n						ὀμορχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ὤμορχᾰ, ὤμοργμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὤμορχᾰ	ὤμορχᾰς	ὤμορχε(ν)	ὠμόρχᾰτον	ὠμόρχᾰτον	ὠμόρχᾰμεν	ὠμόρχᾰτε	ὠμόρχᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὠμόρχω	ὠμόρχῃς	ὠμόρχῃ	ὠμόρχητον	ὠμόρχητον	ὠμόρχωμεν	ὠμόρχητε	ὠμόρχωσῐ(ν)
	optative	ὠμόρχοιμῐ, ὠμορχοίην	ὠμόρχοις, ὠμορχοίης	ὠμόρχοι, ὠμορχοίη	ὠμόρχοιτον	ὠμορχοίτην	ὠμόρχοιμεν	ὠμόρχοιτε	ὠμόρχοιεν
	imperative		ὤμορχε	ὠμορχέτω	ὠμόρχετον	ὠμορχέτων		ὠμόρχετε	ὠμορχόντων
middle/ passive	indicative	ὤμοργμαι	ὤμορξαι	ὤμορκται	ὤμορχθον	ὤμορχθον	ὠμόργμεθᾰ	ὤμορχθε	ὠμόργᾰται
	subjunctive	ὠμοργμένος ὦ	ὠμοργμένος ᾖς	ὠμοργμένος ᾖ	ὠμοργμένω ἦτον	ὠμοργμένω ἦτον	ὠμοργμένοι ὦμεν	ὠμοργμένοι ἦτε	ὠμοργμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὠμοργμένος εἴην	ὠμοργμένος εἴης	ὠμοργμένος εἴη	ὠμοργμένω εἴητον/εἶτον	ὠμοργμένω εἰήτην/εἴτην	ὠμοργμένοι εἴημεν/εἶμεν	ὠμοργμένοι εἴητε/εἶτε	ὠμοργμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὤμορξο	ὠμόρχθω	ὤμορχθον	ὠμόρχθων		ὤμορχθε	ὠμόρχθων
		active				middle/passive
infinitive		ὠμορχέναι				ὠμόρχθαι
participle	m	ὠμορχώς				ὠμοργμένος
	f	ὠμορχυῖᾰ				ὠμοργμένη
	n	ὠμορχός				ὠμοργμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ὠμόρχειν, ὠμόργμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠμόρχειν, ὠμόρχη	ὠμόρχεις, ὠμόρχης	ὠμόρχει(ν)	ὠμόρχετον	ὠμορχέτην	ὠμόρχεμεν	ὠμόρχετε	ὠμόρχεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὠμόργμην	ὤμορξο	ὤμορκτο	ὤμορχθον	ὠμόρχθην	ὠμόργμεθᾰ	ὤμορχθε	ὠμόργᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“ὀμόργνυμι”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“ὀμόργνυμι”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“ὀμόργνυμι”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
ὀμόργνυμι in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
“ὀμόργνυμι”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
Mallory, J. P. with Adams, D. Q. (2006) The Oxford Introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European World (Oxford Linguistics), New York: Oxford University Press, →ISBN, page 377
Rix, Helmut, editor (2001), Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 280
Pokorny, Julius (1959) “0738”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 2, Bern, München: Francke Verlag, page 0738