ὀνειδίζω

Ancient Greek

Etymology

ὄνειδος (óneidos) +‎ -ίζω (-ízō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.neː.díz.dɔː/ → /o.niˈði.zo/ → /o.niˈði.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.neː.díz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.niˈdi.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /o.niˈði.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.niˈði.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.niˈði.zo/

Verb

ὀνειδίζω • (oneidízō)

1. to upbraid, reproach

Conjugation

   Present: ὀνειδῐ́ζω, ὀνειδῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀνειδῐ́ζω	ὀνειδῐ́ζεις	ὀνειδῐ́ζει	ὀνειδῐ́ζετον	ὀνειδῐ́ζετον	ὀνειδῐ́ζομεν	ὀνειδῐ́ζετε	ὀνειδῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀνειδῐ́ζω	ὀνειδῐ́ζῃς	ὀνειδῐ́ζῃ	ὀνειδῐ́ζητον	ὀνειδῐ́ζητον	ὀνειδῐ́ζωμεν	ὀνειδῐ́ζητε	ὀνειδῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	ὀνειδῐ́ζοιμῐ	ὀνειδῐ́ζοις	ὀνειδῐ́ζοι	ὀνειδῐ́ζοιτον	ὀνειδῐζοίτην	ὀνειδῐ́ζοιμεν	ὀνειδῐ́ζοιτε	ὀνειδῐ́ζοιεν
	imperative		ὀνείδῐζε	ὀνειδῐζέτω	ὀνειδῐ́ζετον	ὀνειδῐζέτων		ὀνειδῐ́ζετε	ὀνειδῐζόντων
middle/ passive	indicative	ὀνειδῐ́ζομαι	ὀνειδῐ́ζῃ, ὀνειδῐ́ζει	ὀνειδῐ́ζεται	ὀνειδῐ́ζεσθον	ὀνειδῐ́ζεσθον	ὀνειδῐζόμεθᾰ	ὀνειδῐ́ζεσθε	ὀνειδῐ́ζονται
	subjunctive	ὀνειδῐ́ζωμαι	ὀνειδῐ́ζῃ	ὀνειδῐ́ζηται	ὀνειδῐ́ζησθον	ὀνειδῐ́ζησθον	ὀνειδῐζώμεθᾰ	ὀνειδῐ́ζησθε	ὀνειδῐ́ζωνται
	optative	ὀνειδῐζοίμην	ὀνειδῐ́ζοιο	ὀνειδῐ́ζοιτο	ὀνειδῐ́ζοισθον	ὀνειδῐζοίσθην	ὀνειδῐζοίμεθᾰ	ὀνειδῐ́ζοισθε	ὀνειδῐ́ζοιντο
	imperative		ὀνειδῐ́ζου	ὀνειδῐζέσθω	ὀνειδῐ́ζεσθον	ὀνειδῐζέσθων		ὀνειδῐ́ζεσθε	ὀνειδῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀνειδῐ́ζειν				ὀνειδῐ́ζεσθαι
participle	m	ὀνειδῐ́ζων				ὀνειδῐζόμενος
	f	ὀνειδῐ́ζουσᾰ				ὀνειδῐζομένη
	n	ὀνειδῐ́ζον				ὀνειδῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὠνείδῐζον, ὠνειδῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠνείδῐζον	ὠνείδῐζες	ὠνείδῐζε(ν)	ὠνειδῐ́ζετον	ὠνειδῐζέτην	ὠνειδῐ́ζομεν	ὠνειδῐ́ζετε	ὠνείδῐζον
middle/ passive	indicative	ὠνειδῐζόμην	ὠνειδῐ́ζου	ὠνειδῐ́ζετο	ὠνειδῐ́ζεσθον	ὠνειδῐζέσθην	ὠνειδῐζόμεθᾰ	ὠνειδῐ́ζεσθε	ὠνειδῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὀνειδῐέω, ὀνειδῐέομαι, ὀνειδῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀνειδῐέω	ὀνειδῐέεις	ὀνειδῐέει	ὀνειδῐέετον	ὀνειδῐέετον	ὀνειδῐέομεν	ὀνειδῐέετε	ὀνειδῐέουσῐ(ν)
	optative	ὀνειδῐέοιμῐ	ὀνειδῐέοις	ὀνειδῐέοι	ὀνειδῐέοιτον	ὀνειδῐεοίτην	ὀνειδῐέοιμεν	ὀνειδῐέοιτε	ὀνειδῐέοιεν
middle	indicative	ὀνειδῐέομαι	ὀνειδῐέῃ, ὀνειδῐέει	ὀνειδῐέεται	ὀνειδῐέεσθον	ὀνειδῐέεσθον	ὀνειδῐεόμεθᾰ	ὀνειδῐέεσθε	ὀνειδῐέονται
	optative	ὀνειδῐεοίμην	ὀνειδῐέοιο	ὀνειδῐέοιτο	ὀνειδῐέοισθον	ὀνειδῐεοίσθην	ὀνειδῐεοίμεθᾰ	ὀνειδῐέοισθε	ὀνειδῐέοιντο
passive	indicative	ὀνειδῐσθήσομαι	ὀνειδῐσθήσῃ	ὀνειδῐσθήσεται	ὀνειδῐσθήσεσθον	ὀνειδῐσθήσεσθον	ὀνειδῐσθησόμεθᾰ	ὀνειδῐσθήσεσθε	ὀνειδῐσθήσονται
	optative	ὀνειδῐσθησοίμην	ὀνειδῐσθήσοιο	ὀνειδῐσθήσοιτο	ὀνειδῐσθήσοισθον	ὀνειδῐσθησοίσθην	ὀνειδῐσθησοίμεθᾰ	ὀνειδῐσθήσοισθε	ὀνειδῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὀνειδῐέειν			ὀνειδῐέεσθαι		ὀνειδῐσθήσεσθαι
participle	m	ὀνειδῐέων			ὀνειδῐεόμενος		ὀνειδῐσθησόμενος
	f	ὀνειδῐέουσᾰ			ὀνειδῐεομένη		ὀνειδῐσθησομένη
	n	ὀνειδῐέον			ὀνειδῐεόμενον		ὀνειδῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὀνειδῐῶ, ὀνειδῐοῦμαι, ὀνειδῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀνειδῐῶ	ὀνειδῐεῖς	ὀνειδῐεῖ	ὀνειδῐεῖτον	ὀνειδῐεῖτον	ὀνειδῐοῦμεν	ὀνειδῐεῖτε	ὀνειδῐοῦσῐ(ν)
	optative	ὀνειδῐοίην, ὀνειδῐοῖμῐ	ὀνειδῐοίης, ὀνειδῐοῖς	ὀνειδῐοίη, ὀνειδῐοῖ	ὀνειδῐοῖτον, ὀνειδῐοίητον	ὀνειδῐοίτην, ὀνειδῐοιήτην	ὀνειδῐοῖμεν, ὀνειδῐοίημεν	ὀνειδῐοῖτε, ὀνειδῐοίητε	ὀνειδῐοῖεν, ὀνειδῐοίησᾰν
middle	indicative	ὀνειδῐοῦμαι	ὀνειδῐῇ	ὀνειδῐεῖται	ὀνειδῐεῖσθον	ὀνειδῐεῖσθον	ὀνειδῐούμεθᾰ	ὀνειδῐεῖσθε	ὀνειδῐοῦνται
	optative	ὀνειδῐοίμην	ὀνειδῐοῖο	ὀνειδῐοῖτο	ὀνειδῐοῖσθον	ὀνειδῐοίσθην	ὀνειδῐοίμεθᾰ	ὀνειδῐοῖσθε	ὀνειδῐοῖντο
passive	indicative	ὀνειδῐσθήσομαι	ὀνειδῐσθήσῃ	ὀνειδῐσθήσεται	ὀνειδῐσθήσεσθον	ὀνειδῐσθήσεσθον	ὀνειδῐσθησόμεθᾰ	ὀνειδῐσθήσεσθε	ὀνειδῐσθήσονται
	optative	ὀνειδῐσθησοίμην	ὀνειδῐσθήσοιο	ὀνειδῐσθήσοιτο	ὀνειδῐσθήσοισθον	ὀνειδῐσθησοίσθην	ὀνειδῐσθησοίμεθᾰ	ὀνειδῐσθήσοισθε	ὀνειδῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὀνειδῐεῖν			ὀνειδῐεῖσθαι		ὀνειδῐσθήσεσθαι
participle	m	ὀνειδῐῶν			ὀνειδῐούμενος		ὀνειδῐσθησόμενος
	f	ὀνειδῐοῦσᾰ			ὀνειδῐουμένη		ὀνειδῐσθησομένη
	n	ὀνειδῐοῦν			ὀνειδῐούμενον		ὀνειδῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὠνείδῐσᾰ, ὠνειδῐσᾰ́μην, ὠνειδῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠνείδῐσᾰ	ὠνείδῐσᾰς	ὠνείδῐσε(ν)	ὠνειδῐ́σᾰτον	ὠνειδῐσᾰ́την	ὠνειδῐ́σᾰμεν	ὠνειδῐ́σᾰτε	ὠνείδῐσᾰν
	subjunctive	ὀνειδῐ́σω	ὀνειδῐ́σῃς	ὀνειδῐ́σῃ	ὀνειδῐ́σητον	ὀνειδῐ́σητον	ὀνειδῐ́σωμεν	ὀνειδῐ́σητε	ὀνειδῐ́σωσῐ(ν)
	optative	ὀνειδῐ́σαιμῐ	ὀνειδῐ́σειᾰς, ὀνειδῐ́σαις	ὀνειδῐ́σειε(ν), ὀνειδῐ́σαι	ὀνειδῐ́σαιτον	ὀνειδῐσαίτην	ὀνειδῐ́σαιμεν	ὀνειδῐ́σαιτε	ὀνειδῐ́σειᾰν, ὀνειδῐ́σαιεν
	imperative		ὀνείδῐσον	ὀνειδῐσᾰ́τω	ὀνειδῐ́σᾰτον	ὀνειδῐσᾰ́των		ὀνειδῐ́σᾰτε	ὀνειδῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ὠνειδῐσᾰ́μην	ὠνειδῐ́σω	ὠνειδῐ́σᾰτο	ὠνειδῐ́σᾰσθον	ὠνειδῐσᾰ́σθην	ὠνειδῐσᾰ́μεθᾰ	ὠνειδῐ́σᾰσθε	ὠνειδῐ́σᾰντο
	subjunctive	ὀνειδῐ́σωμαι	ὀνειδῐ́σῃ	ὀνειδῐ́σηται	ὀνειδῐ́σησθον	ὀνειδῐ́σησθον	ὀνειδῐσώμεθᾰ	ὀνειδῐ́σησθε	ὀνειδῐ́σωνται
	optative	ὀνειδῐσαίμην	ὀνειδῐ́σαιο	ὀνειδῐ́σαιτο	ὀνειδῐ́σαισθον	ὀνειδῐσαίσθην	ὀνειδῐσαίμεθᾰ	ὀνειδῐ́σαισθε	ὀνειδῐ́σαιντο
	imperative		ὀνείδῐσαι	ὀνειδῐσᾰ́σθω	ὀνειδῐ́σᾰσθον	ὀνειδῐσᾰ́σθων		ὀνειδῐ́σᾰσθε	ὀνειδῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ὠνειδῐ́σθην	ὠνειδῐ́σθης	ὠνειδῐ́σθη	ὠνειδῐ́σθητον	ὠνειδῐσθήτην	ὠνειδῐ́σθημεν	ὠνειδῐ́σθητε	ὠνειδῐ́σθησᾰν
	subjunctive	ὀνειδῐσθῶ	ὀνειδῐσθῇς	ὀνειδῐσθῇ	ὀνειδῐσθῆτον	ὀνειδῐσθῆτον	ὀνειδῐσθῶμεν	ὀνειδῐσθῆτε	ὀνειδῐσθῶσῐ(ν)
	optative	ὀνειδῐσθείην	ὀνειδῐσθείης	ὀνειδῐσθείη	ὀνειδῐσθεῖτον, ὀνειδῐσθείητον	ὀνειδῐσθείτην, ὀνειδῐσθειήτην	ὀνειδῐσθεῖμεν, ὀνειδῐσθείημεν	ὀνειδῐσθεῖτε, ὀνειδῐσθείητε	ὀνειδῐσθεῖεν, ὀνειδῐσθείησᾰν
	imperative		ὀνειδῐ́σθητῐ	ὀνειδῐσθήτω	ὀνειδῐ́σθητον	ὀνειδῐσθήτων		ὀνειδῐ́σθητε	ὀνειδῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὀνειδῐ́σαι			ὀνειδῐ́σᾰσθαι		ὀνειδῐσθῆναι
participle	m	ὀνειδῐ́σᾱς			ὀνειδῐσᾰ́μενος		ὀνειδῐσθείς
	f	ὀνειδῐ́σᾱσᾰ			ὀνειδῐσᾰμένη		ὀνειδῐσθεῖσᾰ
	n	ὀνειδῐ́σᾰν			ὀνειδῐσᾰ́μενον		ὀνειδῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὠνείδῐκᾰ, ὠνείδῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠνείδῐκᾰ	ὠνείδῐκᾰς	ὠνείδῐκε(ν)	ὠνειδῐ́κᾰτον	ὠνειδῐ́κᾰτον	ὠνειδῐ́κᾰμεν	ὠνειδῐ́κᾰτε	ὠνειδῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὠνειδῐ́κω	ὠνειδῐ́κῃς	ὠνειδῐ́κῃ	ὠνειδῐ́κητον	ὠνειδῐ́κητον	ὠνειδῐ́κωμεν	ὠνειδῐ́κητε	ὠνειδῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ὠνειδῐ́κοιμῐ, ὠνειδῐκοίην	ὠνειδῐ́κοις, ὠνειδῐκοίης	ὠνειδῐ́κοι, ὠνειδῐκοίη	ὠνειδῐ́κοιτον	ὠνειδῐκοίτην	ὠνειδῐ́κοιμεν	ὠνειδῐ́κοιτε	ὠνειδῐ́κοιεν
	imperative		ὠνείδῐκε	ὠνειδῐκέτω	ὠνειδῐ́κετον	ὠνειδῐκέτων		ὠνειδῐ́κετε	ὠνειδῐκόντων
middle/ passive	indicative	ὠνείδῐσμαι	ὠνείδῐσαι	ὠνείδῐσται	ὠνείδῐσθον	ὠνείδῐσθον	ὠνειδῐ́σμεθᾰ	ὠνείδῐσθε	ὠνειδῐ́δᾰται
	subjunctive	ὠνειδῐσμένος ὦ	ὠνειδῐσμένος ᾖς	ὠνειδῐσμένος ᾖ	ὠνειδῐσμένω ἦτον	ὠνειδῐσμένω ἦτον	ὠνειδῐσμένοι ὦμεν	ὠνειδῐσμένοι ἦτε	ὠνειδῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὠνειδῐσμένος εἴην	ὠνειδῐσμένος εἴης	ὠνειδῐσμένος εἴη	ὠνειδῐσμένω εἴητον/εἶτον	ὠνειδῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ὠνειδῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ὠνειδῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ὠνειδῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὠνείδῐσο	ὠνειδῐ́σθω	ὠνείδῐσθον	ὠνειδῐ́σθων		ὠνείδῐσθε	ὠνειδῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ὠνειδῐκέναι				ὠνειδῐ́σθαι
participle	m	ὠνειδῐκώς				ὠνειδῐσμένος
	f	ὠνειδῐκυῖᾰ				ὠνειδῐσμένη
	n	ὠνειδῐκός				ὠνειδῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ὠνειδῐ́κειν, ὠνειδῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὠνειδῐ́κειν, ὠνειδῐ́κη	ὠνειδῐ́κεις, ὠνειδῐ́κης	ὠνειδῐ́κει(ν)	ὠνειδῐ́κετον	ὠνειδῐκέτην	ὠνειδῐ́κεμεν	ὠνειδῐ́κετε	ὠνειδῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὠνειδῐ́σμην	ὠνείδῐσο	ὠνείδῐστο	ὠνείδῐσθον	ὠνειδῐ́σθην	ὠνειδῐ́σμεθᾰ	ὠνείδῐσθε	ὠνειδῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ὀνειδίζω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ὀνειδίζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ὀνειδίζω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• “ὀνειδίζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G3679 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • abuse idem, page 5.
  • cast idem, page 116.
  • insult idem, page 448.
  • reproach idem, page 698.
  • revile idem, page 710.
  • scold idem, page 740.
  • taunt idem, page 857.
  • throw idem, page 871.
  • tooth idem, page 880.