Wiktionary

ὀνομαίνω

Ancient Greek

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit
PIE word
*h₁nómn̥

ὄνομα (ónoma) +‎ -αίνω (-aínō). Compare Proto-Germanic *namnijaną, a parallel formation from cognate elements.

Pronunciation

edit
 

Pronunciation

edit

ὀνομαίνω • (onomaínō)

  1. to name
  2. to utter, speak
  3. to nominate, appoint

Conjugation

edit
   Present: ὀνομαίνω, ὀνομαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀνομαίνω ὀνομαίνεις ὀνομαίνει ὀνομαίνετον ὀνομαίνετον ὀνομαίνομεν ὀνομαίνετε ὀνομαίνουσῐ(ν)
subjunctive ὀνομαίνω ὀνομαίνῃς ὀνομαίνῃ ὀνομαίνητον ὀνομαίνητον ὀνομαίνωμεν ὀνομαίνητε ὀνομαίνωσῐ(ν)
optative ὀνομαίνοιμῐ ὀνομαίνοις ὀνομαίνοι ὀνομαίνοιτον ὀνομαινοίτην ὀνομαίνοιμεν ὀνομαίνοιτε ὀνομαίνοιεν
imperative   ὀνόμαινε ὀνομαινέτω ὀνομαίνετον ὀνομαινέτων   ὀνομαίνετε ὀνομαινόντων
middle/
passive 		indicative ὀνομαίνομαι ὀνομαίνῃ,
ὀνομαίνει 		ὀνομαίνεται ὀνομαίνεσθον ὀνομαίνεσθον ὀνομαινόμεθᾰ ὀνομαίνεσθε ὀνομαίνονται
subjunctive ὀνομαίνωμαι ὀνομαίνῃ ὀνομαίνηται ὀνομαίνησθον ὀνομαίνησθον ὀνομαινώμεθᾰ ὀνομαίνησθε ὀνομαίνωνται
optative ὀνομαινοίμην ὀνομαίνοιο ὀνομαίνοιτο ὀνομαίνοισθον ὀνομαινοίσθην ὀνομαινοίμεθᾰ ὀνομαίνοισθε ὀνομαίνοιντο
imperative   ὀνομαίνου ὀνομαινέσθω ὀνομαίνεσθον ὀνομαινέσθων   ὀνομαίνεσθε ὀνομαινέσθων
active middle/passive
infinitive ὀνομαίνειν ὀνομαίνεσθαι
participle m ὀνομαίνων ὀνομαινόμενος
f ὀνομαίνουσᾰ ὀνομαινομένη
n ὀνομαῖνον ὀνομαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ὠνόμαινον, ὠνομαινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὠνόμαινον ὠνόμαινες ὠνόμαινε(ν) ὠνομαίνετον ὠνομαινέτην ὠνομαίνομεν ὠνομαίνετε ὠνόμαινον
middle/
passive 		indicative ὠνομαινόμην ὠνομαίνου ὠνομαίνετο ὠνομαίνεσθον ὠνομαινέσθην ὠνομαινόμεθᾰ ὠνομαίνεσθε ὠνομαίνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὀνομανέω, ὀνομανέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀνομανέω ὀνομανέεις ὀνομανέει ὀνομανέετον ὀνομανέετον ὀνομανέομεν ὀνομανέετε ὀνομανέουσῐ(ν)
optative ὀνομανέοιμῐ ὀνομανέοις ὀνομανέοι ὀνομανέοιτον ὀνομανεοίτην ὀνομανέοιμεν ὀνομανέοιτε ὀνομανέοιεν
middle indicative ὀνομανέομαι ὀνομανέῃ,
ὀνομανέει 		ὀνομανέεται ὀνομανέεσθον ὀνομανέεσθον ὀνομανεόμεθᾰ ὀνομανέεσθε ὀνομανέονται
optative ὀνομανεοίμην ὀνομανέοιο ὀνομανέοιτο ὀνομανέοισθον ὀνομανεοίσθην ὀνομανεοίμεθᾰ ὀνομανέοισθε ὀνομανέοιντο
active middle
infinitive ὀνομανέειν ὀνομανέεσθαι
participle m ὀνομανέων ὀνομανεόμενος
f ὀνομανέουσᾰ ὀνομανεομένη
n ὀνομανέον ὀνομανεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ὀνομανῶ, ὀνομανοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀνομανῶ ὀνομανεῖς ὀνομανεῖ ὀνομανεῖτον ὀνομανεῖτον ὀνομανοῦμεν ὀνομανεῖτε ὀνομανοῦσῐ(ν)
optative ὀνομανοίην,
ὀνομανοῖμῐ 		ὀνομανοίης,
ὀνομανοῖς 		ὀνομανοίη,
ὀνομανοῖ 		ὀνομανοῖτον,
ὀνομανοίητον 		ὀνομανοίτην,
ὀνομανοιήτην 		ὀνομανοῖμεν,
ὀνομανοίημεν 		ὀνομανοῖτε,
ὀνομανοίητε 		ὀνομανοῖεν,
ὀνομανοίησᾰν
middle indicative ὀνομανοῦμαι ὀνομανῇ ὀνομανεῖται ὀνομανεῖσθον ὀνομανεῖσθον ὀνομανούμεθᾰ ὀνομανεῖσθε ὀνομανοῦνται
optative ὀνομανοίμην ὀνομανοῖο ὀνομανοῖτο ὀνομανοῖσθον ὀνομανοίσθην ὀνομανοίμεθᾰ ὀνομανοῖσθε ὀνομανοῖντο
active middle
infinitive ὀνομανεῖν ὀνομανεῖσθαι
participle m ὀνομανῶν ὀνομανούμενος
f ὀνομανοῦσᾰ ὀνομανουμένη
n ὀνομανοῦν ὀνομανούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὠνόμηνᾰ, ὠνομηνᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὠνόμηνᾰ ὠνόμηνᾰς ὠνόμηνε(ν) ὠνομήνᾰτον ὠνομηνᾰ́την ὠνομήνᾰμεν ὠνομήνᾰτε ὠνόμηνᾰν
subjunctive ὀνομήνω ὀνομήνῃς ὀνομήνῃ ὀνομήνητον ὀνομήνητον ὀνομήνωμεν ὀνομήνητε ὀνομήνωσῐ(ν)
optative ὀνομήναιμῐ ὀνομήνειᾰς,
ὀνομήναις 		ὀνομήνειε(ν),
ὀνομήναι 		ὀνομήναιτον ὀνομηναίτην ὀνομήναιμεν ὀνομήναιτε ὀνομήνειᾰν,
ὀνομήναιεν
imperative   ὀνόμηνον ὀνομηνᾰ́τω ὀνομήνᾰτον ὀνομηνᾰ́των   ὀνομήνᾰτε ὀνομηνᾰ́ντων
middle indicative ὠνομηνᾰ́μην ὠνομήνω ὠνομήνᾰτο ὠνομήνᾰσθον ὠνομηνᾰ́σθην ὠνομηνᾰ́μεθᾰ ὠνομήνᾰσθε ὠνομήνᾰντο
subjunctive ὀνομήνωμαι ὀνομήνῃ ὀνομήνηται ὀνομήνησθον ὀνομήνησθον ὀνομηνώμεθᾰ ὀνομήνησθε ὀνομήνωνται
optative ὀνομηναίμην ὀνομήναιο ὀνομήναιτο ὀνομήναισθον ὀνομηναίσθην ὀνομηναίμεθᾰ ὀνομήναισθε ὀνομήναιντο
imperative   ὀνόμηναι ὀνομηνᾰ́σθω ὀνομήνᾰσθον ὀνομηνᾰ́σθων   ὀνομήνᾰσθε ὀνομηνᾰ́σθων
active middle
infinitive ὀνομῆναι ὀνομήνᾰσθαι
participle m ὀνομήνᾱς ὀνομηνᾰ́μενος
f ὀνομήνᾱσᾰ ὀνομηνᾰμένη
n ὀνομῆνᾰν ὀνομηνᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ὀνόμηνᾰ, ὀνομηνᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ὀνόμηνᾰ ὀνόμηνᾰς ὀνόμηνε(ν) ὀνομήνᾰτον ὀνομηνᾰ́την ὀνομήνᾰμεν ὀνομήνᾰτε ὀνόμηνᾰν
middle indicative ὀνομηνᾰ́μην ὀνομήνᾰο ὀνομήνᾰτο ὀνομήνᾰσθον ὀνομηνᾰ́σθην ὀνομηνᾰ́με(σ)θᾰ ὀνομήνᾰσθε ὀνομήνᾰντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

edit

Further reading

edit
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ὀνομαίνω&oldid=66206333"