ὀρούσας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /o.rǔː.saːs/ → /oˈru.sas/ → /oˈru.sas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.rǔː.saːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /oˈru.sas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /oˈru.sas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /oˈru.sas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /oˈru.sas/

Participle

ὀρούσᾱς • (oroúsās) m (feminine ὀρούσᾱσᾰ, neuter ὀροῦσᾰν); first/third declension

1. aorist active participle of ὀρούω (oroúō)

Declension

First and third declension of ὀρούσᾱς; ὀρούσᾱσᾰ; ὀροῦσᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ὀρούσᾱς oroúsās	ὀρούσᾱσᾰ oroúsāsa	ὀροῦσᾰν oroûsan		ὀρούσᾰντε oroúsante	ὀρουσᾱ́σᾱ orousā́sā	ὀρούσᾰντε oroúsante		ὀρούσᾰντες oroúsantes	ὀρούσᾱσαι oroúsāsai	ὀρούσᾰντᾰ oroúsanta
Genitive		ὀρούσᾰντος oroúsantos	ὀρουσᾱ́σης orousā́sēs	ὀρούσᾰντος oroúsantos		ὀρουσᾰ́ντοιν orousántoin	ὀρουσᾱ́σαιν orousā́sain	ὀρουσᾰ́ντοιν orousántoin		ὀρουσᾰ́ντων orousántōn	ὀρουσᾱσῶν orousāsôn	ὀρουσᾰ́ντων orousántōn
Dative		ὀρούσᾰντῐ oroúsanti	ὀρουσᾱ́σῃ orousā́sēi	ὀρούσᾰντῐ oroúsanti		ὀρουσᾰ́ντοιν orousántoin	ὀρουσᾱ́σαιν orousā́sain	ὀρουσᾰ́ντοιν orousántoin		ὀρούσᾱσῐ / ὀρούσᾱσῐν oroúsāsi(n)	ὀρουσᾱ́σαις orousā́sais	ὀρούσᾱσῐ / ὀρούσᾱσῐν oroúsāsi(n)
Accusative		ὀρούσᾰντᾰ oroúsanta	ὀρούσᾱσᾰν oroúsāsan	ὀροῦσᾰν oroûsan		ὀρούσᾰντε oroúsante	ὀρουσᾱ́σᾱ orousā́sā	ὀρούσᾰντε oroúsante		ὀρούσᾰντᾰς oroúsantas	ὀρουσᾱ́σᾱς orousā́sās	ὀρούσᾰντᾰ oroúsanta
Vocative		ὀρούσᾱς oroúsās	ὀρούσᾱσᾰ oroúsāsa	ὀροῦσᾰν oroûsan		ὀρούσᾰντε oroúsante	ὀρουσᾱ́σᾱ orousā́sā	ὀρούσᾰντε oroúsante		ὀρούσᾰντες oroúsantes	ὀρούσᾱσαι oroúsāsai	ὀρούσᾰντᾰ oroúsanta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ὀρουσᾰ́ντως orousántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.