ὀτρυνέων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /o.try.né.ɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /o.tryˈne.on/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /o.tryˈne.on/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /o.tryˈne.on/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /o.triˈne.on/

Participle

ὀτρῠνέων • (otrunéōn) m (feminine ὀτρῠνέουσᾰ, neuter ὀτρῠνέον); first/third declension

future active participle of ὀτρῡ́νω (otrū́nō)

Declension

First and third declension of ὀτρῠνέων; ὀτρῠνέουσᾰ; ὀτρῠνέον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ὀτρῠνέων otrunéōn	ὀτρῠνέουσᾰ otrunéousa	ὀτρῠνέον otrunéon	ὀτρῠνέοντε otrunéonte	ὀτρῠνεούσᾱ otruneoúsā	ὀτρῠνέοντε otrunéonte	ὀτρῠνέοντες otrunéontes	ὀτρῠνέουσαι otrunéousai	ὀτρῠνέοντᾰ otrunéonta
Genitive	ὀτρῠνέοντος otrunéontos	ὀτρῠνεούσης otruneoúsēs	ὀτρῠνέοντος otrunéontos	ὀτρῠνεόντοιν otruneóntoin	ὀτρῠνεούσαιν otruneoúsain	ὀτρῠνεόντοιν otruneóntoin	ὀτρῠνεόντων otruneóntōn	ὀτρῠνεουσῶν otruneousôn	ὀτρῠνεόντων otruneóntōn
Dative	ὀτρῠνέοντῐ otrunéonti	ὀτρῠνεούσῃ otruneoúsēi	ὀτρῠνέοντῐ otrunéonti	ὀτρῠνεόντοιν otruneóntoin	ὀτρῠνεούσαιν otruneoúsain	ὀτρῠνεόντοιν otruneóntoin	ὀτρῠνέουσῐ / ὀτρῠνέουσῐν otrunéousi(n)	ὀτρῠνεούσαις otruneoúsais	ὀτρῠνέουσῐ / ὀτρῠνέουσῐν otrunéousi(n)
Accusative	ὀτρῠνέοντᾰ otrunéonta	ὀτρῠνέουσᾰν otrunéousan	ὀτρῠνέον otrunéon	ὀτρῠνέοντε otrunéonte	ὀτρῠνεούσᾱ otruneoúsā	ὀτρῠνέοντε otrunéonte	ὀτρῠνέοντᾰς otrunéontas	ὀτρῠνεούσᾱς otruneoúsās	ὀτρῠνέοντᾰ otrunéonta
Vocative	ὀτρῠνέων otrunéōn	ὀτρῠνέουσᾰ otrunéousa	ὀτρῠνέον otrunéon	ὀτρῠνέοντε otrunéonte	ὀτρῠνεούσᾱ otruneoúsā	ὀτρῠνέοντε otrunéonte	ὀτρῠνέοντες otrunéontes	ὀτρῠνέουσαι otrunéousai	ὀτρῠνέοντᾰ otrunéonta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ὀτρῠνεόντως otruneóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.