ὀψωνέω

Ancient Greek

Etymology

From ὄψον (ópson) +‎ ὠνέομαι (ōnéomai).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /op.sɔː.né.ɔː/ → /op.soˈne.o/ → /op.soˈne.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /op.sɔː.né.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /op.soˈne.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /op.soˈne.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /op.soˈne.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /op.soˈne.o/

Verb

ὀψωνέω • (opsōnéō)

1. (transitive, intransitive) to buy fish; to buy victuals in general

Conjugation

   Present: ὀψωνέω, ὀψωνέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀψωνέω	ὀψωνέεις	ὀψωνέει	ὀψωνέετον	ὀψωνέετον	ὀψωνέομεν	ὀψωνέετε	ὀψωνέουσῐ(ν)
	subjunctive	ὀψωνέω	ὀψωνέῃς	ὀψωνέῃ	ὀψωνέητον	ὀψωνέητον	ὀψωνέωμεν	ὀψωνέητε	ὀψωνέωσῐ(ν)
	optative	ὀψωνέοιμῐ	ὀψωνέοις	ὀψωνέοι	ὀψωνέοιτον	ὀψωνεοίτην	ὀψωνέοιμεν	ὀψωνέοιτε	ὀψωνέοιεν
	imperative		ὀψώνεε	ὀψωνεέτω	ὀψωνέετον	ὀψωνεέτων		ὀψωνέετε	ὀψωνεόντων
middle/ passive	indicative	ὀψωνέομαι	ὀψωνέῃ, ὀψωνέει	ὀψωνέεται	ὀψωνέεσθον	ὀψωνέεσθον	ὀψωνεόμεθᾰ	ὀψωνέεσθε	ὀψωνέονται
	subjunctive	ὀψωνέωμαι	ὀψωνέῃ	ὀψωνέηται	ὀψωνέησθον	ὀψωνέησθον	ὀψωνεώμεθᾰ	ὀψωνέησθε	ὀψωνέωνται
	optative	ὀψωνεοίμην	ὀψωνέοιο	ὀψωνέοιτο	ὀψωνέοισθον	ὀψωνεοίσθην	ὀψωνεοίμεθᾰ	ὀψωνέοισθε	ὀψωνέοιντο
	imperative		ὀψωνέου	ὀψωνεέσθω	ὀψωνέεσθον	ὀψωνεέσθων		ὀψωνέεσθε	ὀψωνεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀψωνέειν				ὀψωνέεσθαι
participle	m	ὀψωνέων				ὀψωνεόμενος
	f	ὀψωνέουσᾰ				ὀψωνεομένη
	n	ὀψωνέον				ὀψωνεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ὀψωνῶ, ὀψωνοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὀψωνῶ	ὀψωνεῖς	ὀψωνεῖ	ὀψωνεῖτον	ὀψωνεῖτον	ὀψωνοῦμεν	ὀψωνεῖτε	ὀψωνοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ὀψωνῶ	ὀψωνῇς	ὀψωνῇ	ὀψωνῆτον	ὀψωνῆτον	ὀψωνῶμεν	ὀψωνῆτε	ὀψωνῶσῐ(ν)
	optative	ὀψωνοίην, ὀψωνοῖμῐ	ὀψωνοίης, ὀψωνοῖς	ὀψωνοίη, ὀψωνοῖ	ὀψωνοῖτον, ὀψωνοίητον	ὀψωνοίτην, ὀψωνοιήτην	ὀψωνοῖμεν, ὀψωνοίημεν	ὀψωνοῖτε, ὀψωνοίητε	ὀψωνοῖεν, ὀψωνοίησᾰν
	imperative		ὀψώνει	ὀψωνείτω	ὀψωνεῖτον	ὀψωνείτων		ὀψωνεῖτε	ὀψωνούντων
middle/ passive	indicative	ὀψωνοῦμαι	ὀψωνεῖ, ὀψωνῇ	ὀψωνεῖται	ὀψωνεῖσθον	ὀψωνεῖσθον	ὀψωνούμεθᾰ	ὀψωνεῖσθε	ὀψωνοῦνται
	subjunctive	ὀψωνῶμαι	ὀψωνῇ	ὀψωνῆται	ὀψωνῆσθον	ὀψωνῆσθον	ὀψωνώμεθᾰ	ὀψωνῆσθε	ὀψωνῶνται
	optative	ὀψωνοίμην	ὀψωνοῖο	ὀψωνοῖτο	ὀψωνοῖσθον	ὀψωνοίσθην	ὀψωνοίμεθᾰ	ὀψωνοῖσθε	ὀψωνοῖντο
	imperative		ὀψωνοῦ	ὀψωνείσθω	ὀψωνεῖσθον	ὀψωνείσθων		ὀψωνεῖσθε	ὀψωνείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὀψωνεῖν				ὀψωνεῖσθαι
participle	m	ὀψωνῶν				ὀψωνούμενος
	f	ὀψωνοῦσᾰ				ὀψωνουμένη
	n	ὀψωνοῦν				ὀψωνούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ὀψώνιον (opsṓnion)

Further reading

• “ὀψωνέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ὀψωνέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ὀψωνέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette