ὑποτελέω

Ancient Greek

Etymology

From ὑπο- (hupo-) +‎ τελέω (teléō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hy.po.te.lé.ɔː/ → /y.po.teˈle.o/ → /i.po.teˈle.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hy.po.te.lé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)y.po.teˈle.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /y.po.teˈle.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /y.po.teˈle.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.po.teˈle.o/

Verb

ὑποτελέω • (hupoteléō)

1. to pay (a tax or tribute)

Conjugation

   Present: ὑποτελέω, ὑποτελέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποτελέω	ὑποτελέεις	ὑποτελέει	ὑποτελέετον	ὑποτελέετον	ὑποτελέομεν	ὑποτελέετε	ὑποτελέουσῐ(ν)
	subjunctive	ὑποτελέω	ὑποτελέῃς	ὑποτελέῃ	ὑποτελέητον	ὑποτελέητον	ὑποτελέωμεν	ὑποτελέητε	ὑποτελέωσῐ(ν)
	optative	ὑποτελέοιμῐ	ὑποτελέοις	ὑποτελέοι	ὑποτελέοιτον	ὑποτελεοίτην	ὑποτελέοιμεν	ὑποτελέοιτε	ὑποτελέοιεν
	imperative		ὑποτέλεε	ὑποτελεέτω	ὑποτελέετον	ὑποτελεέτων		ὑποτελέετε	ὑποτελεόντων
middle/ passive	indicative	ὑποτελέομαι	ὑποτελέῃ, ὑποτελέει	ὑποτελέεται	ὑποτελέεσθον	ὑποτελέεσθον	ὑποτελεόμεθᾰ	ὑποτελέεσθε	ὑποτελέονται
	subjunctive	ὑποτελέωμαι	ὑποτελέῃ	ὑποτελέηται	ὑποτελέησθον	ὑποτελέησθον	ὑποτελεώμεθᾰ	ὑποτελέησθε	ὑποτελέωνται
	optative	ὑποτελεοίμην	ὑποτελέοιο	ὑποτελέοιτο	ὑποτελέοισθον	ὑποτελεοίσθην	ὑποτελεοίμεθᾰ	ὑποτελέοισθε	ὑποτελέοιντο
	imperative		ὑποτελέου	ὑποτελεέσθω	ὑποτελέεσθον	ὑποτελεέσθων		ὑποτελέεσθε	ὑποτελεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑποτελέειν				ὑποτελέεσθαι
participle	m	ὑποτελέων				ὑποτελεόμενος
	f	ὑποτελέουσᾰ				ὑποτελεομένη
	n	ὑποτελέον				ὑποτελεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: ὑποτελῶ, ὑποτελοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποτελῶ	ὑποτελεῖς	ὑποτελεῖ	ὑποτελεῖτον	ὑποτελεῖτον	ὑποτελοῦμεν	ὑποτελεῖτε	ὑποτελοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ὑποτελῶ	ὑποτελῇς	ὑποτελῇ	ὑποτελῆτον	ὑποτελῆτον	ὑποτελῶμεν	ὑποτελῆτε	ὑποτελῶσῐ(ν)
	optative	ὑποτελοίην, ὑποτελοῖμῐ	ὑποτελοίης, ὑποτελοῖς	ὑποτελοίη, ὑποτελοῖ	ὑποτελοῖτον, ὑποτελοίητον	ὑποτελοίτην, ὑποτελοιήτην	ὑποτελοῖμεν, ὑποτελοίημεν	ὑποτελοῖτε, ὑποτελοίητε	ὑποτελοῖεν, ὑποτελοίησᾰν
	imperative		ὑποτέλει	ὑποτελείτω	ὑποτελεῖτον	ὑποτελείτων		ὑποτελεῖτε	ὑποτελούντων
middle/ passive	indicative	ὑποτελοῦμαι	ὑποτελεῖ, ὑποτελῇ	ὑποτελεῖται	ὑποτελεῖσθον	ὑποτελεῖσθον	ὑποτελούμεθᾰ	ὑποτελεῖσθε	ὑποτελοῦνται
	subjunctive	ὑποτελῶμαι	ὑποτελῇ	ὑποτελῆται	ὑποτελῆσθον	ὑποτελῆσθον	ὑποτελώμεθᾰ	ὑποτελῆσθε	ὑποτελῶνται
	optative	ὑποτελοίμην	ὑποτελοῖο	ὑποτελοῖτο	ὑποτελοῖσθον	ὑποτελοίσθην	ὑποτελοίμεθᾰ	ὑποτελοῖσθε	ὑποτελοῖντο
	imperative		ὑποτελοῦ	ὑποτελείσθω	ὑποτελεῖσθον	ὑποτελείσθων		ὑποτελεῖσθε	ὑποτελείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑποτελεῖν				ὑποτελεῖσθαι
participle	m	ὑποτελῶν				ὑποτελούμενος
	f	ὑποτελοῦσᾰ				ὑποτελουμένη
	n	ὑποτελοῦν				ὑποτελούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὑπετέλεον, ὑπετελεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπετέλεον	ὑπετέλεες	ὑπετέλεε(ν)	ὑπετελέετον	ὑπετελεέτην	ὑπετελέομεν	ὑπετελέετε	ὑπετέλεον
middle/ passive	indicative	ὑπετελεόμην	ὑπετελέου	ὑπετελέετο	ὑπετελέεσθον	ὑπετελεέσθην	ὑπετελεόμεθᾰ	ὑπετελέεσθε	ὑπετελέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ὑπετέλουν, ὑπετελούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπετέλουν	ὑπετέλεις	ὑπετέλει	ὑπετελεῖτον	ὑπετελείτην	ὑπετελοῦμεν	ὑπετελεῖτε	ὑπετέλουν
middle/ passive	indicative	ὑπετελούμην	ὑπετελοῦ	ὑπετελεῖτο	ὑπετελεῖσθον	ὑπετελείσθην	ὑπετελούμεθᾰ	ὑπετελεῖσθε	ὑπετελοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὑποτελεσέω, ὑποτελεσέομαι, ὑποτελεσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποτελεσέω	ὑποτελεσέεις	ὑποτελεσέει	ὑποτελεσέετον	ὑποτελεσέετον	ὑποτελεσέομεν	ὑποτελεσέετε	ὑποτελεσέουσῐ(ν)
	optative	ὑποτελεσέοιμῐ	ὑποτελεσέοις	ὑποτελεσέοι	ὑποτελεσέοιτον	ὑποτελεσεοίτην	ὑποτελεσέοιμεν	ὑποτελεσέοιτε	ὑποτελεσέοιεν
middle	indicative	ὑποτελεσέομαι	ὑποτελεσέῃ, ὑποτελεσέει	ὑποτελεσέεται	ὑποτελεσέεσθον	ὑποτελεσέεσθον	ὑποτελεσεόμεθᾰ	ὑποτελεσέεσθε	ὑποτελεσέονται
	optative	ὑποτελεσεοίμην	ὑποτελεσέοιο	ὑποτελεσέοιτο	ὑποτελεσέοισθον	ὑποτελεσεοίσθην	ὑποτελεσεοίμεθᾰ	ὑποτελεσέοισθε	ὑποτελεσέοιντο
passive	indicative	ὑποτελεσθήσομαι	ὑποτελεσθήσῃ	ὑποτελεσθήσεται	ὑποτελεσθήσεσθον	ὑποτελεσθήσεσθον	ὑποτελεσθησόμεθᾰ	ὑποτελεσθήσεσθε	ὑποτελεσθήσονται
	optative	ὑποτελεσθησοίμην	ὑποτελεσθήσοιο	ὑποτελεσθήσοιτο	ὑποτελεσθήσοισθον	ὑποτελεσθησοίσθην	ὑποτελεσθησοίμεθᾰ	ὑποτελεσθήσοισθε	ὑποτελεσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὑποτελεσέειν			ὑποτελεσέεσθαι		ὑποτελεσθήσεσθαι
participle	m	ὑποτελεσέων			ὑποτελεσεόμενος		ὑποτελεσθησόμενος
	f	ὑποτελεσέουσᾰ			ὑποτελεσεομένη		ὑποτελεσθησομένη
	n	ὑποτελεσέον			ὑποτελεσεόμενον		ὑποτελεσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ὑποτελεσῶ, ὑποτελεσοῦμαι, ὑποτελεσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποτελεσῶ	ὑποτελεσεῖς	ὑποτελεσεῖ	ὑποτελεσεῖτον	ὑποτελεσεῖτον	ὑποτελεσοῦμεν	ὑποτελεσεῖτε	ὑποτελεσοῦσῐ(ν)
	optative	ὑποτελεσοίην, ὑποτελεσοῖμῐ	ὑποτελεσοίης, ὑποτελεσοῖς	ὑποτελεσοίη, ὑποτελεσοῖ	ὑποτελεσοῖτον, ὑποτελεσοίητον	ὑποτελεσοίτην, ὑποτελεσοιήτην	ὑποτελεσοῖμεν, ὑποτελεσοίημεν	ὑποτελεσοῖτε, ὑποτελεσοίητε	ὑποτελεσοῖεν, ὑποτελεσοίησᾰν
middle	indicative	ὑποτελεσοῦμαι	ὑποτελεσῇ	ὑποτελεσεῖται	ὑποτελεσεῖσθον	ὑποτελεσεῖσθον	ὑποτελεσούμεθᾰ	ὑποτελεσεῖσθε	ὑποτελεσοῦνται
	optative	ὑποτελεσοίμην	ὑποτελεσοῖο	ὑποτελεσοῖτο	ὑποτελεσοῖσθον	ὑποτελεσοίσθην	ὑποτελεσοίμεθᾰ	ὑποτελεσοῖσθε	ὑποτελεσοῖντο
passive	indicative	ὑποτελεσθήσομαι	ὑποτελεσθήσῃ	ὑποτελεσθήσεται	ὑποτελεσθήσεσθον	ὑποτελεσθήσεσθον	ὑποτελεσθησόμεθᾰ	ὑποτελεσθήσεσθε	ὑποτελεσθήσονται
	optative	ὑποτελεσθησοίμην	ὑποτελεσθήσοιο	ὑποτελεσθήσοιτο	ὑποτελεσθήσοισθον	ὑποτελεσθησοίσθην	ὑποτελεσθησοίμεθᾰ	ὑποτελεσθήσοισθε	ὑποτελεσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ὑποτελεσεῖν			ὑποτελεσεῖσθαι		ὑποτελεσθήσεσθαι
participle	m	ὑποτελεσῶν			ὑποτελεσούμενος		ὑποτελεσθησόμενος
	f	ὑποτελεσοῦσᾰ			ὑποτελεσουμένη		ὑποτελεσθησομένη
	n	ὑποτελεσοῦν			ὑποτελεσούμενον		ὑποτελεσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ὑπετέλεσᾰ, ὑπετελεσᾰ́μην, ὑπετελέσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπετέλεσᾰ	ὑπετέλεσᾰς	ὑπετέλεσε(ν)	ὑπετελέσᾰτον	ὑπετελεσᾰ́την	ὑπετελέσᾰμεν	ὑπετελέσᾰτε	ὑπετέλεσᾰν
	subjunctive	ὑποτελέσω	ὑποτελέσῃς	ὑποτελέσῃ	ὑποτελέσητον	ὑποτελέσητον	ὑποτελέσωμεν	ὑποτελέσητε	ὑποτελέσωσῐ(ν)
	optative	ὑποτελέσαιμῐ	ὑποτελέσειᾰς, ὑποτελέσαις	ὑποτελέσειε(ν), ὑποτελέσαι	ὑποτελέσαιτον	ὑποτελεσαίτην	ὑποτελέσαιμεν	ὑποτελέσαιτε	ὑποτελέσειᾰν, ὑποτελέσαιεν
	imperative		ὑποτέλεσον	ὑποτελεσᾰ́τω	ὑποτελέσᾰτον	ὑποτελεσᾰ́των		ὑποτελέσᾰτε	ὑποτελεσᾰ́ντων
middle	indicative	ὑπετελεσᾰ́μην	ὑπετελέσω	ὑπετελέσᾰτο	ὑπετελέσᾰσθον	ὑπετελεσᾰ́σθην	ὑπετελεσᾰ́μεθᾰ	ὑπετελέσᾰσθε	ὑπετελέσᾰντο
	subjunctive	ὑποτελέσωμαι	ὑποτελέσῃ	ὑποτελέσηται	ὑποτελέσησθον	ὑποτελέσησθον	ὑποτελεσώμεθᾰ	ὑποτελέσησθε	ὑποτελέσωνται
	optative	ὑποτελεσαίμην	ὑποτελέσαιο	ὑποτελέσαιτο	ὑποτελέσαισθον	ὑποτελεσαίσθην	ὑποτελεσαίμεθᾰ	ὑποτελέσαισθε	ὑποτελέσαιντο
	imperative		ὑποτέλεσαι	ὑποτελεσᾰ́σθω	ὑποτελέσᾰσθον	ὑποτελεσᾰ́σθων		ὑποτελέσᾰσθε	ὑποτελεσᾰ́σθων
passive	indicative	ὑπετελέσθην	ὑπετελέσθης	ὑπετελέσθη	ὑπετελέσθητον	ὑπετελεσθήτην	ὑπετελέσθημεν	ὑπετελέσθητε	ὑπετελέσθησᾰν
	subjunctive	ὑποτελεσθῶ	ὑποτελεσθῇς	ὑποτελεσθῇ	ὑποτελεσθῆτον	ὑποτελεσθῆτον	ὑποτελεσθῶμεν	ὑποτελεσθῆτε	ὑποτελεσθῶσῐ(ν)
	optative	ὑποτελεσθείην	ὑποτελεσθείης	ὑποτελεσθείη	ὑποτελεσθεῖτον, ὑποτελεσθείητον	ὑποτελεσθείτην, ὑποτελεσθειήτην	ὑποτελεσθεῖμεν, ὑποτελεσθείημεν	ὑποτελεσθεῖτε, ὑποτελεσθείητε	ὑποτελεσθεῖεν, ὑποτελεσθείησᾰν
	imperative		ὑποτελέσθητῐ	ὑποτελεσθήτω	ὑποτελέσθητον	ὑποτελεσθήτων		ὑποτελέσθητε	ὑποτελεσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ὑποτελέσαι			ὑποτελέσᾰσθαι		ὑποτελεσθῆναι
participle	m	ὑποτελέσᾱς			ὑποτελεσᾰ́μενος		ὑποτελεσθείς
	f	ὑποτελέσᾱσᾰ			ὑποτελεσᾰμένη		ὑποτελεσθεῖσᾰ
	n	ὑποτελέσᾰν			ὑποτελεσᾰ́μενον		ὑποτελεσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ὑποτετέλεκᾰ, ὑποτετέλεσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑποτετέλεκᾰ	ὑποτετέλεκᾰς	ὑποτετέλεκε(ν)	ὑποτετελέκᾰτον	ὑποτετελέκᾰτον	ὑποτετελέκᾰμεν	ὑποτετελέκᾰτε	ὑποτετελέκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ὑποτετελέκω	ὑποτετελέκῃς	ὑποτετελέκῃ	ὑποτετελέκητον	ὑποτετελέκητον	ὑποτετελέκωμεν	ὑποτετελέκητε	ὑποτετελέκωσῐ(ν)
	optative	ὑποτετελέκοιμῐ, ὑποτετελεκοίην	ὑποτετελέκοις, ὑποτετελεκοίης	ὑποτετελέκοι, ὑποτετελεκοίη	ὑποτετελέκοιτον	ὑποτετελεκοίτην	ὑποτετελέκοιμεν	ὑποτετελέκοιτε	ὑποτετελέκοιεν
	imperative		ὑποτετέλεκε	ὑποτετελεκέτω	ὑποτετελέκετον	ὑποτετελεκέτων		ὑποτετελέκετε	ὑποτετελεκόντων
middle/ passive	indicative	ὑποτετέλεσμαι	ὑποτετέλεσαι	ὑποτετέλεσται	ὑποτετέλεσθον	ὑποτετέλεσθον	ὑποτετελέσμεθᾰ	ὑποτετέλεσθε	ὑποτετελέσᾰται
	subjunctive	ὑποτετελεσμένος ὦ	ὑποτετελεσμένος ᾖς	ὑποτετελεσμένος ᾖ	ὑποτετελεσμένω ἦτον	ὑποτετελεσμένω ἦτον	ὑποτετελεσμένοι ὦμεν	ὑποτετελεσμένοι ἦτε	ὑποτετελεσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ὑποτετελεσμένος εἴην	ὑποτετελεσμένος εἴης	ὑποτετελεσμένος εἴη	ὑποτετελεσμένω εἴητον/εἶτον	ὑποτετελεσμένω εἰήτην/εἴτην	ὑποτετελεσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ὑποτετελεσμένοι εἴητε/εἶτε	ὑποτετελεσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ὑποτετέλεσο	ὑποτετελέσθω	ὑποτετέλεσθον	ὑποτετελέσθων		ὑποτετέλεσθε	ὑποτετελέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ὑποτετελεκέναι				ὑποτετελέσθαι
participle	m	ὑποτετελεκώς				ὑποτετελεσμένος
	f	ὑποτετελεκυῖᾰ				ὑποτετελεσμένη
	n	ὑποτετελεκός				ὑποτετελεσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ὑπετετελέκειν, ὑπετετελέσμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ὑπετετελέκειν, ὑπετετελέκη	ὑπετετελέκεις, ὑπετετελέκης	ὑπετετελέκει(ν)	ὑπετετελέκετον	ὑπετετελεκέτην	ὑπετετελέκεμεν	ὑπετετελέκετε	ὑπετετελέκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ὑπετετελέσμην	ὑπετετέλεσο	ὑπετετέλεστο	ὑπετετέλεσθον	ὑπετετελέσθην	ὑπετετελέσμεθᾰ	ὑπετετέλεσθε	ὑπετετελέσᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Related terms

• ὑποτελής (hupotelḗs)

Further reading

• ὑποτελέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ὑποτελέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • tribute idem, page 894.