ᾑρηκώς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /hɛːi̯.rɛː.kɔ̌ːs/ → /i.riˈkos/ → /i.riˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /hɛːi̯.rɛː.kɔ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /(h)e̝.re̝ˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /i.riˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /i.riˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /i.riˈkos/

Participle

ᾑρηκώς • (hēirēkṓs) m (feminine ᾑρηκυῖᾰ, neuter ᾑρηκός); first/third declension

1. perfect active participle of αἱρέω (hairéō)

Declension

First and third declension of ᾑρηκώς; ᾑρηκυῖᾰ; ᾑρηκός (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾑρηκώς hēirēkṓs	ᾑρηκυῖᾰ hēirēkuîa	ᾑρηκός hēirēkós		ᾑρηκότε hēirēkóte	ᾑρηκυίᾱ hēirēkuíā	ᾑρηκότε hēirēkóte		ᾑρηκότες hēirēkótes	ᾑρηκυῖαι hēirēkuîai	ᾑρηκότᾰ hēirēkóta
Genitive		ᾑρηκότος hēirēkótos	ᾑρηκυίᾱς hēirēkuíās	ᾑρηκότος hēirēkótos		ᾑρηκότοιν hēirēkótoin	ᾑρηκυίαιν hēirēkuíain	ᾑρηκότοιν hēirēkótoin		ᾑρηκότων hēirēkótōn	ᾑρηκυιῶν hēirēkuiôn	ᾑρηκότων hēirēkótōn
Dative		ᾑρηκότῐ hēirēkóti	ᾑρηκυίᾳ hēirēkuíāi	ᾑρηκότῐ hēirēkóti		ᾑρηκότοιν hēirēkótoin	ᾑρηκυίαιν hēirēkuíain	ᾑρηκότοιν hēirēkótoin		ᾑρηκόσῐ / ᾑρηκόσῐν hēirēkósi(n)	ᾑρηκυίαις hēirēkuíais	ᾑρηκόσῐ / ᾑρηκόσῐν hēirēkósi(n)
Accusative		ᾑρηκότᾰ hēirēkóta	ᾑρηκυῖᾰν hēirēkuîan	ᾑρηκός hēirēkós		ᾑρηκότε hēirēkóte	ᾑρηκυίᾱ hēirēkuíā	ᾑρηκότε hēirēkóte		ᾑρηκότᾰς hēirēkótas	ᾑρηκυίᾱς hēirēkuíās	ᾑρηκότᾰ hēirēkóta
Vocative		ᾑρηκώς hēirēkṓs	ᾑρηκυῖᾰ hēirēkuîa	ᾑρηκός hēirēkós		ᾑρηκότε hēirēkóte	ᾑρηκυίᾱ hēirēkuíā	ᾑρηκότε hēirēkóte		ᾑρηκότες hēirēkótes	ᾑρηκυῖαι hēirēkuîai	ᾑρηκότᾰ hēirēkóta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾑρηκότως hēirēkótōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts.