Latin

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Ancient Greek Ἀττῐκῐσμός (Attikismós)

Pronunciation

edit

Noun

edit

Atticismos m (genitive Atticismī); second declension

  1. (Late Latin, grammar) Atticism (employment of Attic expression, language, or style)
    • late AD 4th century, Diomedes Grammaticus, Artis Grammaticae libri III 440.16–23:
      Atthis, quae brevitati studet, admittit soloecismos, quos cum docti fecerint, non soloecismi sed schemata logu appellantur, ut est
       n u d a   g e n u
      et
       u r b e m   q u a m   s t a t u o   v e s t r a   e s t.
      ibi enim nudum genu habens debuit dicere et urbs quam statuo vestra est. sed serviens schemati quod appellatur hellenismos tres partes orationis redegit in duas usus per Atticismon.
      Attic, which favours concision, allows solecisms [which], when learned men have committed them, are called not solecisms but figures of speech, as for instance “nuda genu” [Virgil, Aeneid 1.320] and “urbem quam statuo vestra est” [opere citato 1.573]. For in those places [Virgil] ought to have said “nudum genu habens” and “urbs quam statuo vestra est”. But in service to the [rhetorical] figure, that which is called Hellenism has reduced the three parts of speech to the two of usage on account of Atticism.

Declension

edit

Second-declension noun (Greek-type).

Case Singular Plural
Nominative Atticismos Atticismī
Genitive Atticismī Atticismōrum
Dative Atticismō Atticismīs
Accusative Atticismon Atticismōs
Ablative Atticismō Atticismīs
Vocative Atticisme Atticismī

Descendants

edit
  • French: atticisme
  • Spanish: aticismo

Further reading

edit
  • attĭcismŏs in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 183/3.