Barış

See also: baris, bāris, and barış

Turkish

Etymology

From barış (“peace”).

Pronunciation

• IPA^(key): /baˈɾɯʃ/
• Hyphenation: Ba‧rış

Proper noun

Barış

1. a male given name

Declension

    declension of Barış

	singular	plural
nominative	Barış	Barışlar / Barış'lar
accusative	Barış'ı	Barışları / Barış'ları
dative	Barış'a	Barışlara / Barış'lara
locative	Barış'ta	Barışlarda / Barış'larda
ablative	Barış'tan	Barışlardan / Barış'lardan
genitive	Barış'ın	Barışların / Barış'ların

    possessive of Barış

	singular	plural
benim (my)	Barış'ım	Barışlarım / Barış'larım
senin (your)	Barış'ın	Barışların / Barış'ların
onun (his/her/its)	Barış'ı	Barışları / Barış'ları
bizim (our)	Barış'ımız	Barışlarımız / Barış'larımız
sizin (your)	Barış'ınız	Barışlarınız / Barış'larınız
onların (their)	Barış'ı / Barışları / Barış'ları	Barışları / Barış'ları