AD 98–138, Velius Longus (author), Theodor Heinrich Gottfried Keil (editor), Liber de orthographia in Grammatici Latini, volume VII: Scriptores de orthographia (1880), page 57, lines 20–28:
Illud etiam adnotandum circa i litteram est, quod ea quae nos per ae antiqui per ai scriptitaverunt, ut Iuliai Claudiai. sed et quidam in hac quoque scriptione voluerunt esse differentiam, ut pluralis quidem numeri nominativus casus per a et e scriberetur, genetivus vero singularis per a et i, hoc quoque argumentantes, quod diaeresis, sive dialysis illa dicetur, a nominativo plurali non fit, sed ex singulari obliquo, cum dicitur ‘ a u l a i i n m e d i o ’ et // d i v e s e q u u m , d i v e s p i c t a i v e s t i s e t a u r i , // item rei nostrai, faciendai, magnai.
circa AD 384, Servius Maurus Honoratus (author), Georg Thilo and Hermann Hagen (editors), In VergiliiAeneidos commentarii in Servii Grammatici qui feruntur in Vergilii carmina commentarii, volume II: Aeneidos librorum VI–XII commentarii, Leipzig: In aedibus B.G. Teubneri (1884), Servii Grammatici in Vergilii Aeneidos librum septimum commentarius, commentary on line 464 (page 160, lines 1–9):
fvrit intvs aqvai fvmidvs id est aquae amnis: nec inmerito; nam potest esse et alterius rei amnis, u t f l u v i o s v i d e t i l l e c r u o r i s. hanc autem diaeresin Tucca et Varius fecerunt: nam Vergilius sic reliquerat f u r i t i n t u s a q u a e a m n i s et e x u b e r a t a m n i s: quod satis asperum fuit. notandum quod in toto Vergilio non reperiuntur nisi quattuor diaereses, hoc loco, et in tertio ⟨354⟩, ut a u l a i m e d i o l i b a b a n t p o c u l a B a c c h i, et in VI. ⟨747⟩ ut a u r a i s i m p l i c i s i g n e m, et in IX. ⟨26⟩ d i v e s p i c t a i v e s t i s e t a u r i.
