Eğil

Turkish

Eğil ilçesi

Etymology

From Ottoman Turkish اکيل

Proper noun

Eğil

1. A town and district in Diyarbakır province, Turkey

Declension

    declension of Eğil

	singular	plural
nominative	Eğil	Eğiller
accusative	Eğil'i	Eğilleri
dative	Eğil'e	Eğillere
locative	Eğil'de	Eğillerde
ablative	Eğil'den	Eğillerden
genitive	Eğil'in	Eğillerin

    possessive of Eğil

	singular	plural
benim (my)	Eğil'im	Eğillerim / Eğil'lerim
senin (your)	Eğil'in	Eğillerin / Eğil'lerin
onun (his/her/its)	Eğil'i	Eğilleri / Eğil'leri
bizim (our)	Eğil'imiz	Eğillerimiz / Eğil'lerimiz
sizin (your)	Eğil'iniz	Eğilleriniz / Eğil'leriniz
onların (their)	Eğil'i / Eğilleri / Eğil'leri	Eğilleri / Eğil'leri

Derived terms

• Eğilli