Erochus
Latin edit
Etymology edit
Borrowed from Ancient Greek Ἔρωχος (Érōkhos).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /eˈroː.kʰus/, [ɛˈroːkʰʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /eˈro.kus/, [eˈrɔːkus]
Proper noun edit
Erōchus m sg (genitive Erōchī); second declension
Declension edit
Second-declension noun, with locative, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Erōchus |
Genitive | Erōchī |
Dative | Erōchō |
Accusative | Erōchum |
Ablative | Erōchō |
Vocative | Erōche |
Locative | Erōchī |
References edit
- “Erochus”, in William Smith, editor (1854, 1857), A Dictionary of Greek and Roman Geography, volume 1 & 2, London: Walton and Maberly