Karaburun

Turkish

Karaburun ilçesi

Etymology

From kara (“black”) +‎ burun (“nose; cape”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kʰa.ɾa.bu.ɾun/

Proper noun

Karaburun

1. A district of Izmir, Turkey

Declension

    declension of Karaburun

	singular	plural
nominative	Karaburun	Karaburunlar / Karaburun'lar
accusative	Karaburun'u	Karaburunları / Karaburun'ları
dative	Karaburun'a	Karaburunlara / Karaburun'lara
locative	Karaburun'da	Karaburunlarda / Karaburun'larda
ablative	Karaburun'dan	Karaburunlardan / Karaburun'lardan
genitive	Karaburun'un	Karaburunların / Karaburun'ların

    possessive of Karaburun

	singular	plural
benim (my)	Karaburun'um	Karaburunlarım / Karaburun'larım
senin (your)	Karaburun'un	Karaburunların / Karaburun'ların
onun (his/her/its)	Karaburun'u	Karaburunları / Karaburun'ları
bizim (our)	Karaburun'umuz	Karaburunlarımız / Karaburun'larımız
sizin (your)	Karaburun'unuz	Karaburunlarınız / Karaburun'larınız
onların (their)	Karaburun'u / Karaburunları / Karaburun'ları	Karaburunları / Karaburun'ları

Derived terms

• Karaburunlu