EnglishEdit

 
English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

EtymologyEdit

From Punjabi ਕੜਾ (kaṛā); see Hindi कड़ा (kaṛā, bracelet).

NounEdit

kara (plural karas)

  1. (Sikhism) A bangle worn by Sikhs, one of the five Ks, to remind them to do God's work.

AnagramsEdit

BalineseEdit

RomanizationEdit

kara

  1. Romanization of ᬓᬭ
  2. Romanization of ᬓᬵᬭ

BasqueEdit

NounEdit

kara

  1. allative singular of ka

CornishEdit

EtymologyEdit

From Proto-Brythonic *karɨd. Cognate with Breton karout and Welsh caru.

VerbEdit

kara (irregular)

  1. to love

ConjugationEdit

Indicative Subjunctive Imperative
Pres-fut Imperfect Preterite Conditional Pres-fut Imperfect
1s karav karen keris karsen kyrriv karren -
2s kerydh kares kersys karses kyrri karres kar
3s kar kara karas karsa karro karra kares
1p keryn karen kersyn karsen kerryn karren keryn
2p kerowgh karewgh kersowgh karsewgh kerrowgh karrewgh kerowgh
3p karons karens kersons karsens karrons karrens karens
0 kerir kares karas karsys kyrrer karrys -
Present participle: ow kara
Verbal adjective: kerys

MutationEdit

EsperantoEdit

EtymologyEdit

From Italian caro, cara, from Latin cārus. Compare French cher.

PronunciationEdit

  • IPA(key): [ˈkara]
  • Audio:
    (file)
  • Rhymes: -ara
  • Hyphenation: ka‧ra

AdjectiveEdit

kara (accusative singular karan, plural karaj, accusative plural karajn)

  1. dear
    Mi amegas vin, mia kara.
    I love you so much, my dear.
    Kara S-ro Garcio, mi estas skribanta al vi ĉi tiun leteron, ĉar…
    Dear Mr. Garcia, I am writing you this letter because…

Derived termsEdit

FinnishEdit

PronunciationEdit

  • IPA(key): /ˈkɑrɑ/, [ˈkɑrɑ]
  • Rhymes: -ɑrɑ
  • Syllabification(key): ka‧ra

Etymology 1Edit

From Proto-Finnic *kara.

NounEdit

kara

  1. a dried branch, rib of a leaf or other similar dried part of a plant
    Synonym: karahka
  2. core (uneaten part of an apple or similar fruit)
  3. core of a pirn (in a weaving shuttle)
  4. (machining) spindle
  5. core (in injection molding)
  6. spindle (of a door or window handle, etc.)
  7. pin (a piece of wood, partly inserted inside the wall, that supports the frame of a window or door)
  8. valve stem
DeclensionEdit
Inflection of kara (Kotus type 9/kala, no gradation)
nominative kara karat
genitive karan karojen
partitive karaa karoja
illative karaan karoihin
singular plural
nominative kara karat
accusative nom. kara karat
gen. karan
genitive karan karojen
karainrare
partitive karaa karoja
inessive karassa karoissa
elative karasta karoista
illative karaan karoihin
adessive karalla karoilla
ablative karalta karoilta
allative karalle karoille
essive karana karoina
translative karaksi karoiksi
instructive karoin
abessive karatta karoitta
comitative karoineen
Possessive forms of kara (type kala)
possessor singular plural
1st person karani karamme
2nd person karasi karanne
3rd person karansa
Derived termsEdit

Etymology 2Edit

Onomatopoeic.

NounEdit

kara

  1. Synonym of koskikara (bird of the genus Cinclus)
DeclensionEdit
Inflection of kara (Kotus type 9/kala, no gradation)
nominative kara karat
genitive karan karojen
partitive karaa karoja
illative karaan karoihin
singular plural
nominative kara karat
accusative nom. kara karat
gen. karan
genitive karan karojen
karainrare
partitive karaa karoja
inessive karassa karoissa
elative karasta karoista
illative karaan karoihin
adessive karalla karoilla
ablative karalta karoilta
allative karalle karoille
essive karana karoina
translative karaksi karoiksi
instructive karoin
abessive karatta karoitta
comitative karoineen
Possessive forms of kara (type kala)
possessor singular plural
1st person karani karamme
2nd person karasi karanne
3rd person karansa

Etymology 3Edit

Clipping of karamboli.

NounEdit

kara

  1. carom billiards, carambole
DeclensionEdit
Inflection of kara (Kotus type 9/kala, no gradation)
nominative kara karat
genitive karan karojen
partitive karaa karoja
illative karaan karoihin
singular plural
nominative kara karat
accusative nom. kara karat
gen. karan
genitive karan karojen
karainrare
partitive karaa karoja
inessive karassa karoissa
elative karasta karoista
illative karaan karoihin
adessive karalla karoilla
ablative karalta karoilta
allative karalle karoille
essive karana karoina
translative karaksi karoiksi
instructive karoin
abessive karatta karoitta
comitative karoineen
Possessive forms of kara (type kala)
possessor singular plural
1st person karani karamme
2nd person karasi karanne
3rd person karansa

AnagramsEdit

GothicEdit

RomanizationEdit

kara

  1. Romanization of 𐌺𐌰𐍂𐌰

HungarianEdit

EtymologyEdit

From kar +‎ -a (possessive suffix).

PronunciationEdit

  • IPA(key): [ˈkɒrɒ]
  • Hyphenation: ka‧ra

NounEdit

kara

  1. third-person singular single-possession possessive of kar (faculty; ensemble)

Usage notesEdit

For the possessive of kar in the sense “arm, lever”, see karja.

DeclensionEdit

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative kara
accusative karát
dative karának
instrumental karával
causal-final karáért
translative karává
terminative karáig
essive-formal karaként
essive-modal karául
inessive karában
superessive karán
adessive karánál
illative karába
sublative karára
allative karához
elative karából
delative karáról
ablative karától
non-attributive
possessive - singular
karáé
non-attributive
possessive - plural
karáéi

IdoEdit

PronunciationEdit

AdjectiveEdit

kara

  1. dear

JapaneseEdit

RomanizationEdit

kara

  1. Rōmaji transcription of から

JingphoEdit

NounEdit

kara

  1. hair

KaraimEdit

AdjectiveEdit

kara

  1. black

ReferencesEdit

KaraoEdit

NounEdit

kara

  1. purpose; motive; intention

LatvianEdit

NounEdit

kara m

  1. genitive singular form of karš

Lower SorbianEdit

EtymologyEdit

Borrowed from Middle High German karre, ultimately from Latin carrus, from Gaulish *karros, from Proto-Celtic *karros (wagon).

PronunciationEdit

NounEdit

kara f (diminutive karka)

  1. cart, wagon

DeclensionEdit

ReferencesEdit

MapudungunEdit

NounEdit

kara (Raguileo spelling)

  1. town, city
    Synonym: waria

ReferencesEdit

  • Wixaleyiñ: Mapucezugun-wigkazugun pici hemvlcijka (Wixaleyiñ: Small Mapudungun-Spanish dictionary), Beretta, Marta; Cañumil, Dario; Cañumil, Tulio, 2008.

NiasEdit

NounEdit

kara (mutated form gara)

  1. stone

Norwegian BokmålEdit

Etymology 1Edit

PronunciationEdit

NounEdit

kara n

  1. definite plural of kar

Etymology 2Edit

PronunciationEdit

NounEdit

kara m

  1. (non-standard since 1983) definite plural of kar

Norwegian NynorskEdit

NounEdit

kara n

  1. definite plural of kar

NupeEdit

Etymology 1Edit

 
Kàrà

From Yoruba àkàrà.

PronunciationEdit

NounEdit

kàrà

  1. akara

Etymology 2Edit

 
Kara

PronunciationEdit

NounEdit

kara (plural karazhì)

  1. crab

Etymology 3Edit

PronunciationEdit

NounEdit

kàrà

  1. load; luggage; cargo
  2. burden

Etymology 4Edit

PronunciationEdit

NounEdit

kárà (plural káràzhì)

  1. wall surrounding a compound (that does not connect to the houses)

See alsoEdit

  • sókùn (compound wall built from one house to another)

Old SaxonEdit

EtymologyEdit

From Proto-West Germanic *karu. Cognate with Old English caru, Old High German chara (grief), Old Norse kǫr (sickbed), Gothic 𐌺𐌰𐍂𐌰 (kara).

NounEdit

kara f

  1. grief, sorrow
  2. anxiety

DeclensionEdit

This noun needs an inflection-table template.

OroqenEdit

AdjectiveEdit

kara

  1. dark

ReferencesEdit

  • Whaley, Lindsay & Li, Fengxiang. (1998). The Suffix -Kan in Oroqen. Studies in Language. 22. 447-471. 10.1075/sl.22.2.06wha.

PolishEdit

 
Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

PronunciationEdit

Etymology 1Edit

Inherited from Proto-Slavic *kara.

NounEdit

kara f

  1. punishment
  2. penalty, fine
    kara śmiercicapital punishment/death penalty
DeclensionEdit
Derived termsEdit
adjective
adverb
noun
Related termsEdit
verb

Etymology 2Edit

Borrowed from German Karren, from Latin carrus.

NounEdit

kara f

  1. (archaic) a cart with two wheels and a box on top for carrying things
DeclensionEdit
DescendantsEdit
  • Ukrainian: ґара (gara)

Etymology 3Edit

Borrowed from French carré.

NounEdit

kara f

  1. (geometry, rare) quadrangle
    Synonyms: czworobok, czworokąt
DeclensionEdit

Etymology 4Edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

NounEdit

kara

  1. inflection of karo:
    1. genitive singular
    2. nominative/accusative/vocative plural

Etymology 5Edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

AdjectiveEdit

kara

  1. feminine nominative/vocative singular of kary

Further readingEdit

  • kara in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kara in Polish dictionaries at PWN

Rapa NuiEdit

NounEdit

kara

  1. wing

Serbo-CroatianEdit

VerbEdit

kara (Cyrillic spelling кара)

  1. third-person singular present of karati

SilesianEdit

Etymology 1Edit

From German Karre, from Middle Low German karre and northern Middle High German karre, from Old Saxon karra and Old High German karra, from Latin carrus (cart), from Gaulish *karros, from Proto-Celtic *karros (wagon), from Proto-Indo-European *ḱr̥sós, zero-grade form of *ḱers- (to run).

NounEdit

kara f

  1. wheelbarrow
    Synonyms: targŏcz, tragŏcz

Etymology 2Edit

From English car, from Middle English carre, from Anglo-Norman carre, from Old Northern French, from Latin carra, neuter plural of carrus, from Gaulish *karros, from Proto-Celtic *karros (wagon), from Proto-Indo-European *ḱr̥sós, zero-grade form of *ḱers- (to run).

NounEdit

kara f

  1. (Texas) car
    Synonym: auto

TurkishEdit

EtymologyEdit

From Ottoman Turkish قره(kara), from Proto-Turkic *kara (dark, black).

PronunciationEdit

AdjectiveEdit

kara

  1. black, dark
    kara büyüblack magic
    Synonym: siyah
    Antonyms: ak, beyaz
  2. brunette
  3. dark skinned
  4. (figuratively) evil, wicked, villainous
  5. (figuratively, archaic) courageous

DeclensionEdit

DescendantsEdit

NounEdit

kara (definite accusative karayı, plural karalar)

  1. black
    Synonym: siyah
    Antonym: ak
  2. land, field
    kara göründü!land ahoy!
    kara, deniz ve hava kuvvetleriland, sea, and air forces
    Antonym: deniz
  3. (archaic) north

DeclensionEdit

Inflection
Nominative kara
Definite accusative karayı
Singular Plural
Nominative kara karalar
Definite accusative karayı karaları
Dative karaya karalara
Locative karada karalarda
Ablative karadan karalardan
Genitive karanın karaların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular karam karalarım
2nd singular karan karaların
3rd singular karası karaları
1st plural karamız karalarımız
2nd plural karanız karalarınız
3rd plural karaları karaları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular karamı karalarımı
2nd singular karanı karalarını
3rd singular karasını karalarını
1st plural karamızı karalarımızı
2nd plural karanızı karalarınızı
3rd plural karalarını karalarını
Dative
Singular Plural
1st singular karama karalarıma
2nd singular karana karalarına
3rd singular karasına karalarına
1st plural karamıza karalarımıza
2nd plural karanıza karalarınıza
3rd plural karalarına karalarına
Locative
Singular Plural
1st singular karamda karalarımda
2nd singular karanda karalarında
3rd singular karasında karalarında
1st plural karamızda karalarımızda
2nd plural karanızda karalarınızda
3rd plural karalarında karalarında
Ablative
Singular Plural
1st singular karamdan karalarımdan
2nd singular karandan karalarından
3rd singular karasından karalarından
1st plural karamızdan karalarımızdan
2nd plural karanızdan karalarınızdan
3rd plural karalarından karalarından
Genitive
Singular Plural
1st singular karamın karalarımın
2nd singular karanın karalarının
3rd singular karasının karalarının
1st plural karamızın karalarımızın
2nd plural karanızın karalarınızın
3rd plural karalarının karalarının

Coordinate termsEdit

  • (compass points)
kuzeybatı kuzey
şimal
kara
kuzeydoğu
batı
garp
  doğu
şark
güneybatı güney
cenup
ak
güneydoğu


See alsoEdit

Colors in Turkish · renkler (layout · text)
     beyaz, ak      gri, boz      siyah, kara
             kırmızı, kızıl; al              turuncu; kahverengi, konur, boz              sarı; bej
             limon çürüğü              yeşil              nane yeşili
             camgöbeği; turkuaz              gök, mavi              lacivert
             eflatun; mor              pembe; mor              yavruağzı

VepsEdit

EtymologyEdit

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

NounEdit

kara

  1. bay, inlet

InflectionEdit

Inflection of kara (inflection type 5/sana)
nominative sing. kara
genitive sing. karan
partitive sing. karad
partitive plur. karoid
singular plural
nominative kara karad
accusative karan karad
genitive karan karoiden
partitive karad karoid
essive-instructive karan karoin
translative karaks karoikš
inessive karas karoiš
elative karaspäi karoišpäi
illative karaha karoihe
adessive karal karoil
ablative karalpäi karoilpäi
allative karale karoile
abessive karata karoita
comitative karanke karoidenke
prolative karadme karoidme
approximative I karanno karoidenno
approximative II karannoks karoidennoks
egressive karannopäi karoidennopäi
terminative I karahasai karoihesai
terminative II karalesai karoilesai
terminative III karassai
additive I karahapäi karoihepäi
additive II karalepäi karoilepäi

ReferencesEdit

  • Zajceva, N. G.; Mullonen, M. I. (2007), “бухта”, in Uz’ venä-vepsläine vajehnik / Novyj russko-vepsskij slovarʹ [New Russian–Veps Dictionary], Petrozavodsk: Periodika

WanyiEdit

NounEdit

kara

  1. country
  2. stone

ReferencesEdit

  • Mary Laughren, Rob Pensalfini, Tom Mylne, Accounting for verb-initial order in an Australian language, in Verb First: On the syntax of verb-initial languages (2005)