English

edit
 
English Wikipedia has an article on:
Wikipedia

Etymology

edit

From Punjabi ਕੜਾ (kaṛā); see Hindi कड़ा (kaṛā, bracelet).

Noun

edit

kara (plural karas)

  1. (Sikhism) A bangle worn by Sikhs, one of the five Ks, to remind them to do God's work.

Anagrams

edit

Balinese

edit

Romanization

edit

kara

  1. Romanization of ᬓᬭ
  2. Romanization of ᬓᬵᬭ

Basque

edit

Noun

edit

kara

  1. allative singular of ka

Cornish

edit

Etymology

edit

From Proto-Brythonic *karɨd. Cognate with Breton karout and Welsh caru.

Verb

edit

kara (irregular)

  1. to love

Conjugation

edit
Conjugation of kara
1s 2s 3s 1p 2p 3p 0
indicative pres-fut karav kerydh kar keryn kerowgh karons kerir
imperfect karen kares kara karen karewgh karens kares
preterite keris kersys karas kersyn kersowgh kersons karas
conditional karsen karses karsa karsen karsewgh karsens karsys
subjunctive pres-fut kyrriv kyrri karro kerryn kerrowgh karrons kyrrer
imperfect karren karres karra karren karrewgh karrens karrys
imperative - kar kares keryn kerowgh karens -
non-finite forms present participle ow kara verbal adjective kerys

Mutation

edit
Mutation of kara
unmutated soft aspirate hard mixed mixed after 'th
kara gara hara unchanged unchanged unchanged

Esperanto

edit

Etymology

edit

From Italian caro, cara, from Latin cārus. Compare French cher.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [ˈkara]
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ara
  • Hyphenation: ka‧ra

Adjective

edit

kara (accusative singular karan, plural karaj, accusative plural karajn)

  1. dear
    Mi amegas vin, mia kara.
    I love you so much, my dear.
    Kara S-ro Garcio, mi estas skribanta al vi ĉi tiun leteron, ĉar…
    Dear Mr. Garcia, I am writing you this letter because…

Derived terms

edit

Finnish

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈkɑrɑ/, [ˈkɑ̝rɑ̝]
  • Rhymes: -ɑrɑ
  • Hyphenation(key): ka‧ra

Etymology 1

edit

From Proto-Finnic *kara.

Noun

edit

kara

  1. a dried branch, rib of a leaf or other similar dried part of a plant
    Synonym: karahka
  2. core (uneaten part of an apple or similar fruit)
    Synonyms: kota, siemenkota
  3. pin (a piece of wood, partly inserted inside the wall, that supports the frame of a window or door)
  4. pin, spindle, rod (machine part, often relatively long and narrow, used either as an axle or support)
    1. spindle (rod which turns, or on which something turns, e.g. of a door or window handle)
      1. (machining) spindle (rotary axis of a machine tool or power tool)
      2. (automotive) spindle (of a wheel)
    2. (weaving) core of a pirn (in a weaving shuttle)
    3. valve stem
    4. (manufacturing) core (portion of a mold that creates a cavity or impression within the part or that makes a hole in or through the part)
    5. mandrel (component that guides, grips or clamps)
Declension
edit
Inflection of kara (Kotus type 9/kala, no gradation)
nominative kara karat
genitive karan karojen
partitive karaa karoja
illative karaan karoihin
singular plural
nominative kara karat
accusative nom. kara karat
gen. karan
genitive karan karojen
karain rare
partitive karaa karoja
inessive karassa karoissa
elative karasta karoista
illative karaan karoihin
adessive karalla karoilla
ablative karalta karoilta
allative karalle karoille
essive karana karoina
translative karaksi karoiksi
abessive karatta karoitta
instructive karoin
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of kara (Kotus type 9/kala, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative karani karani
accusative nom. karani karani
gen. karani
genitive karani karojeni
karaini rare
partitive karaani karojani
inessive karassani karoissani
elative karastani karoistani
illative karaani karoihini
adessive karallani karoillani
ablative karaltani karoiltani
allative karalleni karoilleni
essive karanani karoinani
translative karakseni karoikseni
abessive karattani karoittani
instructive
comitative karoineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative karasi karasi
accusative nom. karasi karasi
gen. karasi
genitive karasi karojesi
karaisi rare
partitive karaasi karojasi
inessive karassasi karoissasi
elative karastasi karoistasi
illative karaasi karoihisi
adessive karallasi karoillasi
ablative karaltasi karoiltasi
allative karallesi karoillesi
essive karanasi karoinasi
translative karaksesi karoiksesi
abessive karattasi karoittasi
instructive
comitative karoinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative karamme karamme
accusative nom. karamme karamme
gen. karamme
genitive karamme karojemme
karaimme rare
partitive karaamme karojamme
inessive karassamme karoissamme
elative karastamme karoistamme
illative karaamme karoihimme
adessive karallamme karoillamme
ablative karaltamme karoiltamme
allative karallemme karoillemme
essive karanamme karoinamme
translative karaksemme karoiksemme
abessive karattamme karoittamme
instructive
comitative karoinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative karanne karanne
accusative nom. karanne karanne
gen. karanne
genitive karanne karojenne
karainne rare
partitive karaanne karojanne
inessive karassanne karoissanne
elative karastanne karoistanne
illative karaanne karoihinne
adessive karallanne karoillanne
ablative karaltanne karoiltanne
allative karallenne karoillenne
essive karananne karoinanne
translative karaksenne karoiksenne
abessive karattanne karoittanne
instructive
comitative karoinenne
Derived terms
edit

Further reading

edit

Etymology 2

edit

Onomatopoeic.

Noun

edit

kara

  1. Synonym of koskikara (bird of the genus Cinclus)
Declension
edit
Inflection of kara (Kotus type 9/kala, no gradation)
nominative kara karat
genitive karan karojen
partitive karaa karoja
illative karaan karoihin
singular plural
nominative kara karat
accusative nom. kara karat
gen. karan
genitive karan karojen
karain rare
partitive karaa karoja
inessive karassa karoissa
elative karasta karoista
illative karaan karoihin
adessive karalla karoilla
ablative karalta karoilta
allative karalle karoille
essive karana karoina
translative karaksi karoiksi
abessive karatta karoitta
instructive karoin
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of kara (Kotus type 9/kala, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative karani karani
accusative nom. karani karani
gen. karani
genitive karani karojeni
karaini rare
partitive karaani karojani
inessive karassani karoissani
elative karastani karoistani
illative karaani karoihini
adessive karallani karoillani
ablative karaltani karoiltani
allative karalleni karoilleni
essive karanani karoinani
translative karakseni karoikseni
abessive karattani karoittani
instructive
comitative karoineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative karasi karasi
accusative nom. karasi karasi
gen. karasi
genitive karasi karojesi
karaisi rare
partitive karaasi karojasi
inessive karassasi karoissasi
elative karastasi karoistasi
illative karaasi karoihisi
adessive karallasi karoillasi
ablative karaltasi karoiltasi
allative karallesi karoillesi
essive karanasi karoinasi
translative karaksesi karoiksesi
abessive karattasi karoittasi
instructive
comitative karoinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative karamme karamme
accusative nom. karamme karamme
gen. karamme
genitive karamme karojemme
karaimme rare
partitive karaamme karojamme
inessive karassamme karoissamme
elative karastamme karoistamme
illative karaamme karoihimme
adessive karallamme karoillamme
ablative karaltamme karoiltamme
allative karallemme karoillemme
essive karanamme karoinamme
translative karaksemme karoiksemme
abessive karattamme karoittamme
instructive
comitative karoinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative karanne karanne
accusative nom. karanne karanne
gen. karanne
genitive karanne karojenne
karainne rare
partitive karaanne karojanne
inessive karassanne karoissanne
elative karastanne karoistanne
illative karaanne karoihinne
adessive karallanne karoillanne
ablative karaltanne karoiltanne
allative karallenne karoillenne
essive karananne karoinanne
translative karaksenne karoiksenne
abessive karattanne karoittanne
instructive
comitative karoinenne
Derived terms
edit
compounds

Etymology 3

edit

Clipping of karamboli.

Noun

edit

kara

  1. carom billiards, carambole
Declension
edit
Inflection of kara (Kotus type 9/kala, no gradation)
nominative kara karat
genitive karan karojen
partitive karaa karoja
illative karaan karoihin
singular plural
nominative kara karat
accusative nom. kara karat
gen. karan
genitive karan karojen
karain rare
partitive karaa karoja
inessive karassa karoissa
elative karasta karoista
illative karaan karoihin
adessive karalla karoilla
ablative karalta karoilta
allative karalle karoille
essive karana karoina
translative karaksi karoiksi
abessive karatta karoitta
instructive karoin
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of kara (Kotus type 9/kala, no gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative karani karani
accusative nom. karani karani
gen. karani
genitive karani karojeni
karaini rare
partitive karaani karojani
inessive karassani karoissani
elative karastani karoistani
illative karaani karoihini
adessive karallani karoillani
ablative karaltani karoiltani
allative karalleni karoilleni
essive karanani karoinani
translative karakseni karoikseni
abessive karattani karoittani
instructive
comitative karoineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative karasi karasi
accusative nom. karasi karasi
gen. karasi
genitive karasi karojesi
karaisi rare
partitive karaasi karojasi
inessive karassasi karoissasi
elative karastasi karoistasi
illative karaasi karoihisi
adessive karallasi karoillasi
ablative karaltasi karoiltasi
allative karallesi karoillesi
essive karanasi karoinasi
translative karaksesi karoiksesi
abessive karattasi karoittasi
instructive
comitative karoinesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative karamme karamme
accusative nom. karamme karamme
gen. karamme
genitive karamme karojemme
karaimme rare
partitive karaamme karojamme
inessive karassamme karoissamme
elative karastamme karoistamme
illative karaamme karoihimme
adessive karallamme karoillamme
ablative karaltamme karoiltamme
allative karallemme karoillemme
essive karanamme karoinamme
translative karaksemme karoiksemme
abessive karattamme karoittamme
instructive
comitative karoinemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative karanne karanne
accusative nom. karanne karanne
gen. karanne
genitive karanne karojenne
karainne rare
partitive karaanne karojanne
inessive karassanne karoissanne
elative karastanne karoistanne
illative karaanne karoihinne
adessive karallanne karoillanne
ablative karaltanne karoiltanne
allative karallenne karoillenne
essive karananne karoinanne
translative karaksenne karoiksenne
abessive karattanne karoittanne
instructive
comitative karoinenne

Anagrams

edit

Gagauz

edit

Etymology

edit

Inherited from Old Anatolian Turkish قَرَه (qara), from Proto-Turkic *kara.[1] Compare Turkish kara, Azerbaijani qara,[2] Uzbek qora, Turkmen gara.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /kɑˑˈrɑ/
  • Hyphenation: ka‧ra

Adjective

edit

kara (comparative taa kara, superlative en kara, intensive kapkara)

  1. black, dark
    kara balık deredä üzer
    the black fish is swimming in the river
  2. (figurative) dark, woeful, sad
    kara günnerdän geçtik
    we went through dark days
    • 2022 March 18, “Bu yıl cenktän dä taa çirkin, kömürdän dä taa kara, pelindän dä taa acı”, in Ana Sözü[2]:
      Bu yıl cenktän dä taa çirkin, kömürdän dä taa kara, pelindän dä taa acı
      This year is even uglier than war, even darker than coal, even more bitter than wormwood

Derived terms

edit

References

edit
  1. ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “kara”, in Nişanyan Sözlük
  2. ^ András Rajki, A Concise Gagauz Dictionary with etymologies and Turkish, Azerbaijani, Crimean Tatar and Turkmen cognates, 2007

Further reading

edit
  • Ciachir, Mihail (1938) “cara”, in Dicționar gagauzo (tiurco)–român pentru gagauzii din Basarabia (in Romanian), Chișinău, page 26
  • Kopuşçu M. İ. , Todorova S. A. , Kiräkova T.İ., editors (2019), “kara”, in Gagauzça-rusça sözlük: klaslar 5-12, Komrat: Gagauziya M.V. Maruneviç adına Bilim-Aaraştırma merkezi, →ISBN, page 92
  • N. A Baskakov, editor (1972), “кара”, in Gagauzsko-Russko-Moldavskij Slovarʹ [Gagauz-Russian-Moldovan Dictionary], Moskva: Izdatelʹstvo Sovetskaja Enciklopedija, →ISBN, page 247
  • Mavrodi M. F., editor (2019), “kara”, in Gagauzça-rusça sözlük: klaslar 1-4, Komrat: Gagauziya M.V. Maruneviç adına Bilim-Aaraştırma merkezi, →ISBN, page 46

Gothic

edit

Romanization

edit

kara

  1. Romanization of 𐌺𐌰𐍂𐌰

Hungarian

edit

Etymology

edit

From kar +‎ -a (possessive suffix).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [ˈkɒrɒ]
  • Hyphenation: ka‧ra

Noun

edit

kara

  1. third-person singular single-possession possessive of kar (faculty; ensemble)

Usage notes

edit

For the possessive of kar in the sense “arm, lever”, see karja.

Declension

edit
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
singular plural
nominative kara
accusative karát
dative karának
instrumental karával
causal-final karáért
translative karává
terminative karáig
essive-formal karaként
essive-modal karául
inessive karában
superessive karán
adessive karánál
illative karába
sublative karára
allative karához
elative karából
delative karáról
ablative karától
non-attributive
possessive – singular
karáé
non-attributive
possessive – plural
karáéi

Pronunciation

edit

Adjective

edit

kara

  1. dear

Indonesian

edit
 
Indonesian Wikipedia has an article on:
Wikipedia id

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ka.ra/
  • Rhymes: -ra
  • Hyphenation: ka‧ra

Etymology 1

edit

Borrowed from Javanese ꦏꦫ (kara), from Old Javanese kara.

Noun

edit

kara (plural kara-kara)

  1. (botany) hyacinth bean, lablab bean, bonavist bean, bonavist pea, dolichos bean, sem bean, lablab bean, Egyptian kidney bean, Indian bean, Australian pea; Lablab purpureus.
Derived terms
edit

Etymology 2

edit

Borrowed from Toraja-Sa'dan [Term?]

Noun

edit

kara (plural kara-kara)

  1. jewelry made from shells, round with a hole in the middle, usually attached to clothes, large shields, or hats worn by war dancers at death feasts

Further reading

edit

Japanese

edit

Romanization

edit

kara

  1. Rōmaji transcription of から

Javanese

edit

Romanization

edit

kara

  1. Romanization of ꦏꦫ

Jingpho

edit

Noun

edit

kara

  1. hair

Karaim

edit

Adjective

edit

kara

  1. black

References

edit

Karao

edit

Noun

edit

kara

  1. purpose; motive; intention

Kashubian

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈka.ra/
  • Rhymes: -ara
  • Syllabification: ka‧ra

Etymology 1

edit

Inherited from Proto-Slavic *kara.

Noun

edit

kara f

  1. punishment; penalty, fine (negative result of something bad that was done)
    Synonym: sztrôfa
Declension
edit
Declension of kara
singular plural
nominative kara karë
genitive karë kar/karów
dative karze karóm
accusative karã karë
instrumental karą karama
locative karze karach
vocative karo karë

Etymology 2

edit

Borrowed from Polish kara (cart).

Noun

edit

kara f

  1. wheelbarrow
Declension
edit
Declension of kara
singular plural
nominative kara karë
genitive karë kar/karów
dative karze karóm
accusative karã karë
instrumental karą karama
locative karze karach
vocative karo karë

Etymology 3

edit

Borrowed from German Karre.

Noun

edit

kara f

  1. (Canada, United States) car

Further reading

edit
  • Stanislow Frymark (2020) “kara”, in Kashubian Language in Canada, the USA and New Zealand; Lexical Interferences in Kashubian Language in Canada, the USA and New Zealand, Zómk Zôbòrsczi, →ISBN
  • Sychta, Bernard (1968) “I-II kara”, in Słownik gwar kaszubskich [Dictionary of Kashubian dialects] (in Polish), volumes 2 (H – L), Wrocław: Ossolineum, page 135
  • Jan Trepczyk (1994) “kara”, in Słownik polsko-kaszubski (in Kashubian), volumes 1–2
  • Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “kara”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi[3]
  • kara”, in Internetowi Słowôrz Kaszëbsczégò Jãzëka [Internet Dictionary of the Kashubian Language], Fundacja Kaszuby, 2022

Khalaj

edit
Perso-Arabic کَره

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Borrowed from Persian کره (kare).

Pronunciation

edit

Noun

edit

kara (definite accusative karañ, plural karalar)

  1. butter

Declension

edit
Declension of kara
singular plural
nominative kara karalar
genitive karañ karalarııñ
dative karaqa karalarqa
definite accusative karañ karaları
locative karaça karalarça
ablative karada karalarda
instrumental karala karalarla
equative karavâra karalarvâra

References

edit
  • Doerfer, Gerhard (1980) Wörterbuch des Chaladsch (Dialekt von Charrab) [Khalaj dictionary] (in German), Budapest: Akadémiai Kiadó

Latvian

edit

Noun

edit

kara m

  1. genitive singular of karš

Lower Sorbian

edit

Etymology

edit

Borrowed from Middle High German karre, ultimately from Latin carrus, from Gaulish *karros, from Proto-Celtic *karros (wagon).

Pronunciation

edit

Noun

edit

kara f (diminutive karka)

  1. cart, wagon

Declension

edit

References

edit

Mapudungun

edit

Noun

edit

kara (Raguileo spelling)

  1. town, city
    Synonym: waria

References

edit
  • Wixaleyiñ: Mapucezugun-wigkazugun pici hemvlcijka (Wixaleyiñ: Small Mapudungun-Spanish dictionary), Beretta, Marta; Cañumil, Dario; Cañumil, Tulio, 2008.

Nias

edit

Noun

edit

kara (mutated form gara)

  1. stone

Norwegian Bokmål

edit

Etymology 1

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

kara n

  1. definite plural of kar

Etymology 2

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

kara m

  1. (non-standard since 1983) definite plural of kar

Norwegian Nynorsk

edit

Noun

edit

kara n

  1. definite plural of kar

Nupe

edit

Etymology 1

edit
 
Kàrà

From Yoruba àkàrà.

Pronunciation

edit

Noun

edit

kàrà

  1. akara

Etymology 2

edit
 
Kara

Pronunciation

edit

Noun

edit

kara (plural karazhì)

  1. crab

Etymology 3

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

kàrà

  1. load; luggage; cargo
  2. burden

Etymology 4

edit

Pronunciation

edit

Noun

edit

kárà (plural káràzhì)

  1. wall surrounding a compound (that does not connect to the houses)

See also

edit
  • sókùn (compound wall built from one house to another)

Old Javanese

edit

Pronunciation

edit

Etymology 1

edit

Borrowed from Sanskrit कर (kara, finger), कृ (kṛ, to make).

Noun

edit

kara

  1. hand
  2. finger
  3. ray of light, beam
Derived terms
edit
Descendants
edit
  • > Javanese: ꦏꦫ (kara) (inherited)
  • Balinese: ᬓᬭ (kara)

Etymology 2

edit

Suffix

edit

kara

  1. Alternative spelling of kāra (making, doing)

Etymology 3

edit

Unknown, probably borrowed from Sanskrit खर (khara, thorny plant). (This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

edit

kara

  1. (botany) hyacinth bean, lablab bean, bonavist bean, bonavist pea, dolichos bean, sem bean, lablab bean, Egyptian kidney bean, Indian bean, Australian pea; Lablab purpureus.
Descendants
edit

Etymology 4

edit

Noun

edit

kara

  1. Alternative spelling of khara

Etymology 5

edit

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

edit

kara

  1. animals that may not be eaten
  2. crow

Further reading

edit
  • "kara" in P.J. Zoetmulder with the collaboration of S.O. Robson, Old Javanese-English Dictionary. 's-Gravenhage: M. Nijhoff, 1982.

Old Polish

edit

Etymology

edit

Borrowed from Middle High German karre. First attested in 1471.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): (10th–15th CE) /kara/
  • IPA(key): (15th CE) /kara/

Noun

edit

kara f

  1. (attested in Greater Poland) light cart with one or two wheels
    Synonym: jednokole
    • 1908 [c. 1500], Bolesław Erzepki, editor, Przyczynki do średniowiecznego słownictwa polskiego. I. Glosy polskie wpisane do łacińsko-niemieckiego słownika drukowanego w roku 1490[4], Lubiń, page 27:
      Karrą albo yednokolye biga, ein karre, carruca idem est
      [Kara albo jednokole biga, ein karre, carruca idem est]
    • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 46:
      Dwogye kary aut gyednokole duorum burdonum
      [Dwoje kary aut jednokole duorum burdonum]
    • c. 1500, Wokabularz lubiński, Lubiń: inkunabuł Archiwum Archidiecezjalnego w Gnieźnie, sygn. Inc. 78d., page 19r:
      Biga ein karre carruca idem est karrą albo yednokolye vel liber
      [Biga ein karre carruca idem est kara albo jednokole vel liber]

Descendants

edit
  • Polish: kara (cart)
    • Kashubian: kara (wheelbarrow)
    • Ukrainian: ґара (gara)
    • Slovincian: kara
  • Silesian: kara (wheelbarrow)

References

edit
  • Bańkowski, Andrzej (2000) “kara 2”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
  • Sławski, Franciszek (1958-1965) “kara”, in Jan Safarewicz, Andrzej Siudut, editors, Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological dictionary of the Polish language] (in Polish), Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “kara, pl. tantum kary”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
  • Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, editors (2023), “kara”, in Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych [Dictionaries of Polish glosses, an Internet database] (in Polish), Kraków: Pracownia Języka Staropolskiego Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk

Old Saxon

edit

Etymology

edit

From Proto-West Germanic *karu. Cognate with Old English caru, Old High German chara (grief), Old Norse kǫr (sickbed), Gothic 𐌺𐌰𐍂𐌰 (kara).

Noun

edit

kara f

  1. grief, sorrow
  2. anxiety

Declension

edit
kara (feminine a-stem)
singular plural
nominative kara kara
accusative kara kara
genitive karō karanō
dative karu karum
instrumental

References

edit

Köbler, Gerhard, Altsächsisches Wörterbuch (5th edition 2014)

Oroqen

edit

Adjective

edit

kara

  1. dark

References

edit
  • Whaley, Lindsay & Li, Fengxiang. (1998). The Suffix -Kan in Oroqen. Studies in Language. 22. 447-471. 10.1075/sl.22.2.06wha.

Pali

edit

Alternative forms

edit

Noun

edit

kara ?

  1. the Pali root kar
    • c. 500 AD, Kaccāyana, Pālivyākaraṇaṃ [Pali Grammar]‎[5] (overall work in Pali), page 288; republished as Satish Chandra Acharyya Vidyabhusana, editor, Kaccayana's Pali Grammar (edited in Devanagari character and translated into English), Calcutta, Bengal: Mahabodhi Society, 1901:
      करस्स सप्पच्चयस्स काहो ॥२४॥
      24. Karassa sappaccayassa kāho
      24. Conditionally kāha from kara

Declension

edit

Polish

edit
 
Polish Wikipedia has an article on:
Wikipedia pl

Pronunciation

edit
 
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ara
  • Syllabification: ka‧ra

Etymology 1

edit

Inherited from Proto-Slavic *kara.[1][2] First attested in 1564.[3]

Noun

edit

kara f

  1. punishment; penalty, fine (negative result of something bad that was done) [with za (+ accusative) ‘for what’]
Declension
edit
Derived terms
edit
edit
adjective
adverb
verbs

Etymology 2

edit

Inherited from Old Polish kara.

Noun

edit

kara f

  1. (obsolete) cart with two wheels and a box on top for carrying things
Declension
edit
Descendants
edit
  • Kashubian: kara (wheelbarrow)
  • Ukrainian: ґара (gara)
  • Slovincian: kara

Etymology 3

edit

Borrowed from French carré.[4] First attested in the middle of the 19th century.[5]

Noun

edit

kara f

  1. (geometry, rare) quadrangle
    Synonyms: czworobok, czworokąt
Declension
edit

Etymology 4

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

edit

kara

  1. inflection of karo:
    1. genitive singular
    2. nominative/accusative/vocative plural

Etymology 5

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Adjective

edit

kara

  1. feminine nominative/vocative singular of kary

References

edit
  1. ^ Boryś, Wiesław (2005) “kara”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
  2. ^ Mańczak, Witold (2017) “kara”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
  3. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “1, kara”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  4. ^ Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “kara”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN
  5. ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “kara 3”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)

Further reading

edit
  • kara in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kara in Polish dictionaries at PWN
  • Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “kara”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
  • KARA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], (Can we date this quote?)
  • Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “kara”, in Słownik języka polskiego
  • Aleksander Zdanowicz (1861) “kara”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
  • J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “kara”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 254
  • Wanda Decyk-Zięba, editor (2018-2022), “kara”, in Dydaktyczny Słownik Etymologiczno-historyczny Języka Polskiego [A Didactic, Historical, Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish), →ISBN
  • Bańkowski, Andrzej (2000) “kara 1”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)

Rapa Nui

edit

Noun

edit

kara

  1. wing

Serbo-Croatian

edit

Verb

edit

kara (Cyrillic spelling кара)

  1. third-person singular present of karati

Silesian

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈka.ra/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ara
  • Syllabification: ka‧ra

Etymology 1

edit

Inherited from Proto-Slavic *kara.

Noun

edit

kara f

  1. punishment
Declension
edit
Declension of kara
singular plural
nominative kara kary
genitive kary karōw
dative karze karōm
accusative karã kary
instrumental karōm karami/karōma
locative karze karach
vocative karo kary

Etymology 2

edit

Inherited from Old Polish kara.

Noun

edit

kara f

  1. wheelbarrow
    Synonyms: targŏcz, tragŏcz
Declension
edit
Declension of kara
singular plural
nominative kara kary
genitive kary karōw
dative karze karōm
accusative karã kary
instrumental karōm karami/karōma
locative karze karach
vocative karo kary

Further reading

edit
  • kara in dykcjonorz.eu
  • kara in silling.org
  • Bogdan Kallus (2020) “kara/kary”, in Słownik Gōrnoślōnskij Gŏdki, IV edition, Chorzów: Pro Loquela Silesiana, →ISBN, page 320
  • Henryk Jaroszewicz (2022) “kara”, in Zasady pisowni języka śląskiego (in Polish), Siedlce: Wydawnictwo Naukowe IKR[i]BL, page 86
  • Aleksandra Wencel (2023) “kara”, in Dykcjůnôrz ślų̊sko-polski, page 301

Turkish

edit

Etymology 1

edit

Inherited from Ottoman Turkish قره (kara), from Old Anatolian Turkish قَرَه (qara), from Proto-Turkic *kara (dark, black). Compare Azerbaijani qara, Gagauz kara, Turkmen gara, Uzbek qora.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /kaˈɾa/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ka‧ra

Adjective

edit

kara (intensive kapkara)

  1. black, dark
    Synonym: siyah
    Antonyms: ak, beyaz
  1. brunette
  2. dark skinned
  3. (figuratively) evil, wicked, villainous
    kara büyüblack magic
  4. (figuratively, archaic) courageous
  5. (figurative) sad, woeful, dark
Declension
edit
Predicative forms of kara
present tense
positive declarative positive interrogative
ben (I am) karayım kara mıyım?
sen (you are) karasın kara mısın?
o (he/she/it is) kara / karadır kara mı?
biz (we are) karayız kara mıyız?
siz (you are) karasınız kara mısınız?
onlar (they are) kara(lar) kara(lar) mı?
past tense
positive declarative positive interrogative
ben (I was) karaydım kara mıydım?
sen (you were) karaydın kara mıydın?
o (he/she/it was) karaydı kara mıydı?
biz (we were) karaydık kara mıydık?
siz (you were) karaydınız kara mıydınız?
onlar (they were) karaydılar kara mıydılar?
indirect past
positive declarative positive interrogative
ben (I was) karaymışım kara mıymışım?
sen (you were) karaymışsın kara mıymışsın?
o (he/she/it was) karaymış kara mıymış?
biz (we were) karaymışız kara mıymışız?
siz (you were) karaymışsınız kara mıymışsınız?
onlar (they were) karaymışlar kara mıymışlar?
conditional
positive declarative positive interrogative
ben (if I) karaysam kara mıysam?
sen (if you) karaysan kara mıysan?
o (if he/she/it) karaysa kara mıysa?
biz (if we) karaysak kara mıysak?
siz (if you) karaysanız kara mıysanız?
onlar (if they) karaysalar kara mıysalar?

For negative forms, use the appropriate form of değil.

Descendants
edit

Noun

edit

kara (definite accusative karayı, plural karalar)

  1. black
    Synonym: siyah
    Antonym: ak
  2. (figurative) slander
    Synonym: iftira
  3. (archaic) north
  4. (Samsun, Ordu) fault, mistake
    ben karamı söylüyorum inkâr etmiyorum
    I tell my mistakes and do not deny them
  5. (Çorum) gendarmerie
  6. (Konya) key
    Synonym: anahtar
  7. (Şanlıurfa) a black person
    Synonyms: zenci, arap, siyahi
Declension
edit
Declension of kara
singular plural
nominative kara karalar
definite accusative karayı karaları
dative karaya karalara
locative karada karalarda
ablative karadan karalardan
genitive karanın karaların
Possessive forms
nominative
singular plural
1st singular karam karalarım
2nd singular karan karaların
3rd singular karası karaları
1st plural karamız karalarımız
2nd plural karanız karalarınız
3rd plural karaları karaları
definite accusative
singular plural
1st singular karamı karalarımı
2nd singular karanı karalarını
3rd singular karasını karalarını
1st plural karamızı karalarımızı
2nd plural karanızı karalarınızı
3rd plural karalarını karalarını
dative
singular plural
1st singular karama karalarıma
2nd singular karana karalarına
3rd singular karasına karalarına
1st plural karamıza karalarımıza
2nd plural karanıza karalarınıza
3rd plural karalarına karalarına
locative
singular plural
1st singular karamda karalarımda
2nd singular karanda karalarında
3rd singular karasında karalarında
1st plural karamızda karalarımızda
2nd plural karanızda karalarınızda
3rd plural karalarında karalarında
ablative
singular plural
1st singular karamdan karalarımdan
2nd singular karandan karalarından
3rd singular karasından karalarından
1st plural karamızdan karalarımızdan
2nd plural karanızdan karalarınızdan
3rd plural karalarından karalarından
genitive
singular plural
1st singular karamın karalarımın
2nd singular karanın karalarının
3rd singular karasının karalarının
1st plural karamızın karalarımızın
2nd plural karanızın karalarınızın
3rd plural karalarının karalarının
Coordinate terms
edit

compass points:  [edit]

kuzeybatı kuzey
şimal
kara
kuzeydoğu
batı
garp
ak
  doğu
şark
gök
güneybatı güney
cenup
kızıl
güneydoğu

See also

edit
Colors in Turkish · renkler (layout · text)
     beyaz, ak      gri, boz      siyah, kara
             kırmızı, kızıl; al              turuncu; kahverengi, konur, boz              sarı; bej
             limon çürüğü              yeşil              nane yeşili
             camgöbeği; turkuaz              gök, mavi              lacivert
             eflatun; mor              pembe; mor              yavruağzı

Etymology 2

edit

Inherited from Ottoman Turkish قاره (kara), from Arabic قَارَّة (qārra).

Noun

edit

kara (definite accusative karayı, plural karalar)

  1. land, field
    Antonym: deniz
    kara göründü!land ahoy!
    kara, deniz ve hava kuvvetleriland, sea, and air forces
Declension
edit
Declension of kara
singular plural
nominative kara karalar
definite accusative karayı karaları
dative karaya karalara
locative karada karalarda
ablative karadan karalardan
genitive karanın karaların
Possessive forms
nominative
singular plural
1st singular karam karalarım
2nd singular karan karaların
3rd singular karası karaları
1st plural karamız karalarımız
2nd plural karanız karalarınız
3rd plural karaları karaları
definite accusative
singular plural
1st singular karamı karalarımı
2nd singular karanı karalarını
3rd singular karasını karalarını
1st plural karamızı karalarımızı
2nd plural karanızı karalarınızı
3rd plural karalarını karalarını
dative
singular plural
1st singular karama karalarıma
2nd singular karana karalarına
3rd singular karasına karalarına
1st plural karamıza karalarımıza
2nd plural karanıza karalarınıza
3rd plural karalarına karalarına
locative
singular plural
1st singular karamda karalarımda
2nd singular karanda karalarında
3rd singular karasında karalarında
1st plural karamızda karalarımızda
2nd plural karanızda karalarınızda
3rd plural karalarında karalarında
ablative
singular plural
1st singular karamdan karalarımdan
2nd singular karandan karalarından
3rd singular karasından karalarından
1st plural karamızdan karalarımızdan
2nd plural karanızdan karalarınızdan
3rd plural karalarından karalarından
genitive
singular plural
1st singular karamın karalarımın
2nd singular karanın karalarının
3rd singular karasının karalarının
1st plural karamızın karalarımızın
2nd plural karanızın karalarınızın
3rd plural karalarının karalarının

Etymology 3

edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

edit

kara

  1. third-person singular optative of karmak

Etymology 4

edit

Noun

edit

kara

  1. (Artvin) Alternative form of kere

Further reading

edit
  • kara”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
  • kara”, in Türkiye'de halk ağzından derleme sözlüğü [Compilation Dictionary of Popular Speech in Turkey] (in Turkish), Ankara: Türk Dil Kurumu, 1963–1982

Veps

edit

Etymology

edit

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Noun

edit

kara

  1. bay, inlet

Inflection

edit
Inflection of kara (inflection type 5/sana)
nominative sing. kara
genitive sing. karan
partitive sing. karad
partitive plur. karoid
singular plural
nominative kara karad
accusative karan karad
genitive karan karoiden
partitive karad karoid
essive-instructive karan karoin
translative karaks karoikš
inessive karas karoiš
elative karaspäi karoišpäi
illative karaha karoihe
adessive karal karoil
ablative karalpäi karoilpäi
allative karale karoile
abessive karata karoita
comitative karanke karoidenke
prolative karadme karoidme
approximative I karanno karoidenno
approximative II karannoks karoidennoks
egressive karannopäi karoidennopäi
terminative I karahasai karoihesai
terminative II karalesai karoilesai
terminative III karassai
additive I karahapäi karoihepäi
additive II karalepäi karoilepäi

References

edit
  • Zajceva, N. G., Mullonen, M. I. (2007) “бухта”, in Uz’ venä-vepsläine vajehnik / Novyj russko-vepsskij slovarʹ [New Russian–Veps Dictionary]‎[6], Petrozavodsk: Periodika

Wanyi

edit

Noun

edit

kara

  1. country
  2. stone

References

edit
  • Mary Laughren, Rob Pensalfini, Tom Mylne, Accounting for verb-initial order in an Australian language, in Verb First: On the syntax of verb-initial languages (2005)