Kerem

See also: keřem and kérem

Turkish

Etymology

From kerem, from Arabic كَرَم (karam, “nobleness, kindness”).

Proper noun

Kerem

1. a male given name from Arabic

Declension

    declension of Kerem

	singular	plural
nominative	Kerem	Keremler
accusative	Kerem'i	Keremleri
dative	Kerem'e	Keremlere
locative	Kerem'de	Keremlerde
ablative	Kerem'den	Keremlerden
genitive	Kerem'in	Keremlerin

    possessive of Kerem

	singular	plural
benim (my)	Kerem'im	Keremlerim / Kerem'lerim
senin (your)	Kerem'in	Keremlerin / Kerem'lerin
onun (his/her/its)	Kerem'i	Keremleri / Kerem'leri
bizim (our)	Kerem'imiz	Keremlerimiz / Kerem'lerimiz
sizin (your)	Kerem'iniz	Keremleriniz / Kerem'leriniz
onların (their)	Kerem'i / Keremleri / Kerem'leri	Keremleri / Kerem'leri