Propertius
Latin edit
Etymology edit
Probably from Umbrian.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /proˈper.ti.us/, [prɔˈpɛrt̪iʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /proˈper.t͡si.us/, [proˈpɛrt̪͡s̪ius]
Proper noun edit
Propertius m sg (genitive Propertiī or Propertī); second declension
- A Roman family name — famously held by:
- Sextus Propertius, a Roman poet
Declension edit
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Propertius |
Genitive | Propertiī Propertī1 |
Dative | Propertiō |
Accusative | Propertium |
Ablative | Propertiō |
Vocative | Propertī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).