Sutrium
Latin edit
Etymology edit
Apparently from Etruscan 𐌔𐌖𐌈𐌓𐌉 (suθri).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈsuː.tri.um/, [ˈs̠uːt̪riʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈsu.tri.um/, [ˈsuːt̪rium]
Proper noun edit
Sūtrium n sg (genitive Sūtriī or Sūtrī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter), with locative, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Sūtrium |
Genitive | Sūtriī Sūtrī1 |
Dative | Sūtriō |
Accusative | Sūtrium |
Ablative | Sūtriō |
Vocative | Sūtrium |
Locative | Sūtriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms edit
Descendants edit
- Italian: Sutri
References edit
- “Sūtrĭum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Sūtrĭum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 1,531/1.
Further reading edit
- Sutri on Wikipedia.Wikipedia
- Sutrium on the Latin Wikipedia.Wikipedia la