Latin

edit

Alternative forms

edit

Proper noun

edit

Tamesim m sg

  1. accusative of Tamesis
    • c. 52 BCE, Julius Caesar, Commentarii de Bello Gallico 5.18:
      Caesar cognito consilio eorum ad flumen Tamesim in fines Cassivellauni exercitum duxit;
      Caesar, discovering their design, leads his army into the territories of Cassivellaunus to the river Thames;

References

edit