Tamyraca
Latin edit
Etymology edit
Borrowed from Ancient Greek Ταμυράκη (Tamurákē).
Pronunciation edit
- (Classical Latin) IPA(key): /taˈmy.ra.ka/, [t̪äˈmʏräkä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /taˈmi.ra.ka/, [t̪äˈmiːräkä]
Proper noun edit
Tamyraca f sg (genitive Tamyracae); first declension
Declension edit
First-declension noun, with locative, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Tamyraca |
Genitive | Tamyracae |
Dative | Tamyracae |
Accusative | Tamyracam |
Ablative | Tamyracā |
Vocative | Tamyraca |
Locative | Tamyracae |
References edit
- “Tamyraca”, in William Smith, editor (1854, 1857), A Dictionary of Greek and Roman Geography, volume 1 & 2, London: Walton and Maberly