Latin

edit

Etymology

edit

From Ancient Greek Τεΐσπης (Teḯspēs).

Pronunciation

edit

Proper noun

edit

Teispēs m sg (genitive Teispis); third declension

  1. Teispes
    • 1870, Petrus Schaefer, De quibusdam locis Herodoteis page 17:
      Cum vero Achaemenes Phraortis aequalis sit, Teispem, singulorum aetatis ratione habita, Cyaxaris et Cambysem Astyagis aequalem esse necesse est.
    • 1849, Joseph Carl Friedrich Rubino, Indices lectionum et publicarum et privatarum quae in Academia Marburgensi per semestre aestivum inde a d. xxx. m. Aprilis usque ad d. xv. m. Septembris mdcccxlix habendae proponuntur. Inest J. Rubinonis de Achaemenidarum genere disputatio. Academiae Marburgensis Prorector Cum Senatu S. P. D. Commilitionibus Dilectissimus.page VII:
      Ne ego sim Dario natus, filio Hystaspis, filii Arsamis, filii Ariaramnis, filii Teispis, filii Cyri, filii Cambysis, Teispis, filii Achaemenis, nisi poenas ab Atheniensibus sumsero

Declension

edit

Third-declension noun, singular only.

Case Singular
Nominative Teispēs
Genitive Teispis
Dative Teispī
Accusative Teispem
Ablative Teispe
Vocative Teispēs

References

edit
  • Teispes”, in The Perseus Project (1999) Perseus Encyclopedia[1]
  • Achaemenes”, in William Smith, editor (1848), A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London: John Murray
  • Persia”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers