abdicaturus
Latin
editEtymology
editFuture active participle of abdicō.
Participle
editabdicātūrus (feminine abdicātūra, neuter abdicātūrum); first/second-declension participle
- about to reject
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | abdicātūrus | abdicātūra | abdicātūrum | abdicātūrī | abdicātūrae | abdicātūra | |
Genitive | abdicātūrī | abdicātūrae | abdicātūrī | abdicātūrōrum | abdicātūrārum | abdicātūrōrum | |
Dative | abdicātūrō | abdicātūrō | abdicātūrīs | ||||
Accusative | abdicātūrum | abdicātūram | abdicātūrum | abdicātūrōs | abdicātūrās | abdicātūra | |
Ablative | abdicātūrō | abdicātūrā | abdicātūrō | abdicātūrīs | |||
Vocative | abdicātūre | abdicātūra | abdicātūrum | abdicātūrī | abdicātūrae | abdicātūra |