abrenuncjacja
See also: abrenuncjacją
Polish edit
Alternative forms edit
Etymology edit
Learned borrowing from Latin abrenūntiātiō.[1] First attested in 1641–1653.[2]
Pronunciation edit
Noun edit
abrenuncjacja f
- (obsolete) abrenunciation, renunciation; repudiation
- Synonym: zrzeczenie się
Declension edit
Declension of abrenuncjacja
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | abrenuncjacja | abrenuncjacje |
| genitive | abrenuncjacji | abrenuncjacji/abrenuncjacyj (archaic) |
| dative | abrenuncjacji | abrenuncjacjom |
| accusative | abrenuncjację | abrenuncjacje |
| instrumental | abrenuncjacją | abrenuncjacjami |
| locative | abrenuncjacji | abrenuncjacjach |
| vocative | abrenuncjacjo | abrenuncjacje |
Related terms edit
nouns
- (Middle Polish) abrenuncjowanie
verb
- (Middle Polish) abrenuncjować impf
References edit
- ^ J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “abrenuncjacja”, in Słownik języka polskiego[1] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 3
- ^ Wiesław Morawski (20.11.2019) “ABRENUNCJACJA”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
Further reading edit
- Aleksander Zdanowicz (1861) “abrenuncjacja”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]