Latin edit

Etymology edit

absus +‎ -ārius

Pronunciation edit

Noun edit

absārius m (genitive absāriī); second declension

  1. (Medieval Latin) A tenant of formerly uncultivated land.

Declension edit

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative absārius absāriī
Genitive absāriī absāriōrum
Dative absāriō absāriīs
Accusative absārium absāriōs
Ablative absāriō absāriīs
Vocative absārie absāriī

References edit