absconsum
Latin edit
Noun edit
abscōnsum n (genitive abscōnsī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | abscōnsum | abscōnsa |
Genitive | abscōnsī | abscōnsōrum |
Dative | abscōnsō | abscōnsīs |
Accusative | abscōnsum | abscōnsa |
Ablative | abscōnsō | abscōnsīs |
Vocative | abscōnsum | abscōnsa |
Adjective edit
abscōnsum
- inflection of abscōnsus:
References edit
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “absconsus”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 6