Latin edit

Etymology edit

From accessor (helper) +‎ -ius, from accessus, perfect passive participle of accēdō (approach).

Pronunciation edit

Adjective edit

accessōrius (feminine accessōria, neuter accessōrium); first/second-declension adjective

  1. (Medieval Latin) accessory; supplementary

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative accessōrius accessōria accessōrium accessōriī accessōriae accessōria
Genitive accessōriī accessōriae accessōriī accessōriōrum accessōriārum accessōriōrum
Dative accessōriō accessōriō accessōriīs
Accusative accessōrium accessōriam accessōrium accessōriōs accessōriās accessōria
Ablative accessōriō accessōriā accessōriō accessōriīs
Vocative accessōrie accessōria accessōrium accessōriī accessōriae accessōria

Related terms edit

Descendants edit

Noun edit

accessōrius m (genitive accessōriī or accessōrī); second declension

  1. (Medieval Latin) accessory (to a crime), accomplice

Declension edit

Second-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative accessōrius accessōriī
Genitive accessōriī
accessōrī1
accessōriōrum
Dative accessōriō accessōriīs
Accusative accessōrium accessōriōs
Ablative accessōriō accessōriīs
Vocative accessōrie accessōriī

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

References edit