achomharcóir

Irish

Etymology

From achomharc (“appeal”, verb) +‎ -óir (agent suffix).

Noun

achomharcóir m (genitive singular achomharcóra, nominative plural achomharcóirí)

1. (law) appellant

Declension

Declension of achomharcóir

Third declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative achomharcóir achomharcóirí Vocative a achomharcóir a achomharcóirí Genitive achomharcóra achomharcóirí Dative achomharcóir achomharcóirí

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an t-achomharcóir na hachomharcóirí Genitive an achomharcóra na n-achomharcóirí Dative leis an achomharcóir don achomharcóir leis na hachomharcóirí

Related terms

• achomharcach (“appellant”, adjective)

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
achomharcóir	n-achomharcóir	hachomharcóir	t-achomharcóir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “achomharcóir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
• “appellant”, in New English-Irish Dictionary, Foras na Gaeilge, 2013–2024
• Entries containing “achomharcóir” in English-Irish Dictionary, An Gúm, 1959, by Tomás de Bhaldraithe.