aczle

Old Polish

Etymology

Univerbation of acz +‎ le. First attested in the middle of the 15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /at͡ʃʲlʲɛ/
• IPA^(key): (15^th CE) /at͡ʃʲlʲɛ/

Conjunction

aczle

1. permissive adverbial; although
   • 1874-1891 [Middle of the 15th century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XXII, page 234:

     Bili mystrzewye, yako y dzyssya schą gich vcznyewye, aczle dyabel mystrze pobral

     [Byli mistrzewie, jako i dzisia są jich uczniewie, aczle dyjabeł mistrze pobrał]

Particle

aczle

1. interrogative particle: introduces a yes-no question
   • 1874-1891 [Middle of the 15th century], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[4], [5], [6]}, volume XXII, page 248:

     Baczicz moze kto ma rozum, aczle zawszdi tako bilo, eze nysządni sluga Cristow nye bil przes przeczywyenstwa

     [Baczyć może kto ma rozum, aczle zawżdy tako było, eże niżadny sługa Krystow nie był przez przeciwieństwa]

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “aczle”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN