adwokactwo

Polish

Etymology

From adwokat +‎ -ctwo. First attested in 1807.

Pronunciation

• IPA^(key): /ad.vɔˈkat͡s.tfɔ/
• Rhymes: -at͡stfɔ
• Syllabification: ad‧wo‧kac‧two

Noun

adwokactwo n

1. (law) attorneyship, lawyership (title, function, or position given to a lawyer)

   Synonym: adwokatura

Declension

Declension of adwokactwo

	singular
nominative	adwokactwo
genitive	adwokactwa
dative	adwokactwu
accusative	adwokactwo
instrumental	adwokactwem
locative	adwokactwie
vocative	adwokactwo

Related terms

adjectives

• adwokacki
• adwokatowy

 

adverbs

• adwokacko
• po adwokacku

 

nouns

• adwokacik
• adwokacina
• adwokacja
• adwokackość
• adwokat
• adwokatka
• adwokatowa
• adwokatówna
• adwokatura

 

verbs

• adwokatować impf, (rare) wyadwokatować pf

 

Further reading

• Aleksander Zdanowicz (1861) “adwokactwo”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “adwokactwo”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 10