alienatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of aliēnō.
Participle edit
aliēnātus (feminine aliēnāta, neuter aliēnātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | aliēnātus | aliēnāta | aliēnātum | aliēnātī | aliēnātae | aliēnāta | |
Genitive | aliēnātī | aliēnātae | aliēnātī | aliēnātōrum | aliēnātārum | aliēnātōrum | |
Dative | aliēnātō | aliēnātō | aliēnātīs | ||||
Accusative | aliēnātum | aliēnātam | aliēnātum | aliēnātōs | aliēnātās | aliēnāta | |
Ablative | aliēnātō | aliēnātā | aliēnātō | aliēnātīs | |||
Vocative | aliēnāte | aliēnāta | aliēnātum | aliēnātī | aliēnātae | aliēnāta |
References edit
- “alienatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- alienatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- alienatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to be out of one's mind: mente captum esse, mente alienata esse
- to be out of one's mind: mente captum esse, mente alienata esse