ambiofoniczny

Polish

Etymology

From ambiofonia +‎ -iczny. First attested in 1960.

Pronunciation

• IPA^(key): /am.bjɔ.fɔˈɲit͡ʂ.nɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂnɨ
• Syllabification: am‧bio‧fo‧nicz‧ny

Adjective

ambiofoniczny (not comparable, no derived adverb)

1. (relational) ambiophonic

Declension

Declension of ambiofoniczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	ambiofoniczny		ambiofoniczna	ambiofoniczne	ambiofoniczni	ambiofoniczne
genitive	ambiofonicznego		ambiofonicznej	ambiofonicznego	ambiofonicznych
dative	ambiofonicznemu		ambiofonicznej	ambiofonicznemu	ambiofonicznym
accusative	ambiofonicznego	ambiofoniczny	ambiofoniczną	ambiofoniczne	ambiofonicznych	ambiofoniczne
instrumental	ambiofonicznym		ambiofoniczną	ambiofonicznym	ambiofonicznymi
locative	ambiofonicznym		ambiofonicznej	ambiofonicznym	ambiofonicznych

Further reading

• ambiofoniczny in Polish dictionaries at PWN
• ambiofoniczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego