amitinus
Latin edit
Etymology edit
From amita (“paternal aunt”) + -īnus.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /a.miˈtiː.nus/, [ämɪˈt̪iːnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /a.miˈti.nus/, [ämiˈt̪iːnus]
Adjective edit
amitīnus (feminine amitīna, neuter amitīnum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | amitīnus | amitīna | amitīnum | amitīnī | amitīnae | amitīna | |
Genitive | amitīnī | amitīnae | amitīnī | amitīnōrum | amitīnārum | amitīnōrum | |
Dative | amitīnō | amitīnō | amitīnīs | ||||
Accusative | amitīnum | amitīnam | amitīnum | amitīnōs | amitīnās | amitīna | |
Ablative | amitīnō | amitīnā | amitīnō | amitīnīs | |||
Vocative | amitīne | amitīna | amitīnum | amitīnī | amitīnae | amitīna |
Related terms edit
References edit
- “amitinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- amitinus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- amitinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.