anagogiczny
Polish edit
Etymology edit
From Latin anagōgē, from Ancient Greek ἀναγωγή (anagōgḗ) + -iczny.[1] First attested in 1629.[2]
Pronunciation edit
Adjective edit
anagogiczny (not comparable, no derived adverb)
Declension edit
Declension of anagogiczny (hard)
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
| nominative | anagogiczny | anagogiczna | anagogiczne | anagogiczni | anagogiczne | |
| genitive | anagogicznego | anagogicznej | anagogicznego | anagogicznych | ||
| dative | anagogicznemu | anagogicznej | anagogicznemu | anagogicznym | ||
| accusative | anagogicznego | anagogiczny | anagogiczną | anagogiczne | anagogicznych | anagogiczne |
| instrumental | anagogicznym | anagogiczną | anagogicznym | anagogicznymi | ||
| locative | anagogicznym | anagogicznej | anagogicznym | anagogicznych | ||
References edit
- ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “anagogiczny”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
- ^ Marek Kunicki-Goldfinger (22.11.2007) “ANAGOGICZNY”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
Further reading edit
- anagogiczny in Polish dictionaries at PWN
- Aleksander Zdanowicz (1861) “anagogiczny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[1]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “anagogiczny”, in Słownik języka polskiego[2] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 33
- anagogiczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego