anaphoricus
Latin
editEtymology
editFrom Ancient Greek [Term?].
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /a.naˈpʰo.ri.kus/, [änäˈpʰɔrɪkʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /a.naˈfo.ri.kus/, [änäˈfɔːrikus]
Adjective
editanaphoricus (feminine anaphorica, neuter anaphoricum); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | anaphoricus | anaphorica | anaphoricum | anaphoricī | anaphoricae | anaphorica | |
Genitive | anaphoricī | anaphoricae | anaphoricī | anaphoricōrum | anaphoricārum | anaphoricōrum | |
Dative | anaphoricō | anaphoricō | anaphoricīs | ||||
Accusative | anaphoricum | anaphoricam | anaphoricum | anaphoricōs | anaphoricās | anaphorica | |
Ablative | anaphoricō | anaphoricā | anaphoricō | anaphoricīs | |||
Vocative | anaphorice | anaphorica | anaphoricum | anaphoricī | anaphoricae | anaphorica |
Descendants
edit- Italian: anaforico
References
edit- “anaphoricus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- anaphoricus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.