Luxembourgish edit

Etymology edit

From an- +‎ engen.

Verb edit

anengen (third-person singular present engt an, past participle agëengt, auxiliary verb hunn)

  1. to restrict
  2. to limit

Conjugation edit

Regular, separable
infinitive anengen
participle agëengt
auxiliary hunn
present
indicative
imperative
1st singular engen an
2nd singular engs an eng an
3rd singular engt an
1st plural engen an
2nd plural engt an engt an
3rd plural engen an
(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.