Middle English

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Borrowed from Old French anuiance, anoiance; equivalent to anoyen +‎ -aunce.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /aˌnui̯ˈa(u̯)ns(ə)/, /aˈnui̯a(u̯)ns(ə)/

Noun

edit

anoyaunce (plural anoyaunces)

  1. (rare) annoyance, irritation (that which annoys)

Usage notes

edit

Descendants

edit
  • English: annoyance

References

edit