Middle English edit

Alternative forms edit

Etymology edit

Borrowed from Old French anuiance, anoiance; equivalent to anoyen +‎ -aunce.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /aˌnui̯ˈa(u̯)ns(ə)/, /aˈnui̯a(u̯)ns(ə)/

Noun edit

anoyaunce (plural anoyaunces)

  1. (rare) annoyance, irritation (that which annoys)

Usage notes edit

Descendants edit

  • English: annoyance

References edit