Wiktionary

antonimiczny

Polish

edit

Etymology

edit

From antonimia +‎ -iczny. First attested in the {{{1}}}.[1]

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /antɔɲiˈmit͡ʂnɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɘ
  • Syllabification: an‧to‧ni‧micz‧ny

Adjective

edit

antonimiczny (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational, semantics) antonymy; antonymous
    Antonyms: bliskoznaczny, synonimiczny

Declension

edit
Declension of antonimiczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative antonimiczny antonimiczna antonimiczne antonimiczni antonimiczne
genitive antonimicznego antonimicznej antonimicznego antonimicznych
dative antonimicznemu antonimicznej antonimicznemu antonimicznym
accusative antonimicznego antonimiczny antonimiczną antonimiczne antonimicznych antonimiczne
instrumental antonimicznym antonimiczną antonimicznym antonimicznymi
locative antonimicznym antonimicznej antonimicznym antonimicznych
edit
noun

References

edit
  1. ^ Polska Akademia Nauk. Komitet Słowianoznawstwa (1928) Slavia Orientalis‎[1], volumes 27-28, Państwowe Wydawn. Naukowe, page 253: “Zatem rozpatrywany przeze mnie model najwyższego stopnia niemożności o postaci 'nie do ...-nia', wyłonił się jako antonimiczny biegun przytoczonego powyżej podelu możliwościowego, mając oparcie w występujących obocznie w języku polski […]”

Further reading

edit
  • antonimiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • antonimiczny in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=antonimiczny&oldid=82172065"