aonraitheoir

Irish

Etymology

From aonraigh (“isolate”, verb) +‎ -óir.

Noun

aonraitheoir m (genitive singular aonraitheora, nominative plural aonraitheoirí)

1. isolator

Declension

Declension of aonraitheoir

Third declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative aonraitheoir aonraitheoirí Vocative a aonraitheoir a aonraitheoirí Genitive aonraitheora aonraitheoirí Dative aonraitheoir aonraitheoirí

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an t-aonraitheoir na haonraitheoirí Genitive an aonraitheora na n-aonraitheoirí Dative leis an aonraitheoir don aonraitheoir leis na haonraitheoirí

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
aonraitheoir	n-aonraitheoir	haonraitheoir	t-aonraitheoir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “aonraitheoir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN