aontaitheoir

Irish

Etymology

From aontaigh (“assent”) +‎ -óir +‎ [Term?] (agent suffix).

Noun

aontaitheoir m (genitive singular aontaitheora, nominative plural aontaitheoirí)

1. assentor

Declension

Declension of aontaitheoir

Third declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative aontaitheoir aontaitheoirí Vocative a aontaitheoir a aontaitheoirí Genitive aontaitheora aontaitheoirí Dative aontaitheoir aontaitheoirí

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an t-aontaitheoir na haontaitheoirí Genitive an aontaitheora na n-aontaitheoirí Dative leis an aontaitheoir don aontaitheoir leis na haontaitheoirí

Related terms

• aontaitheach (“agreeing, assenting”, adjective)

Mutation

Irish mutation
Radical	Eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
aontaitheoir	n-aontaitheoir	haontaitheoir	t-aontaitheoir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “aontaitheoir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN