aprowizator

Polish

Etymology

From aprowizacja +‎ -ator. First attested in 1910.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.prɔ.viˈza.tɔr/
• Rhymes: -atɔr
• Syllabification: a‧pro‧wi‧za‧tor

Noun

aprowizator m pers

1. (literary) provisioner

Declension

Declension of aprowizator

	singular	plural
nominative	aprowizator	aprowizatorze/aprowizatorzy
genitive	aprowizatora	aprowizatorów
dative	aprowizatorowi	aprowizatorom
accusative	aprowizatora	aprowizatorów
instrumental	aprowizatorem	aprowizatorami
locative	aprowizatorze	aprowizatorach
vocative	aprowizatorze	aprowizatorze/aprowizatorzy

Related terms

adjective

• aprowizacyjny

 

noun

• aprowizacja

 

verbs

• aprowidować
• zaaprowidować
• zaprowidować

 

Further reading

• aprowizator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• aprowizator in Polish dictionaries at PWN